هدف: تنش شوری یکی از عوامل اصلی کاهش عملکرد محصولات کشاورزی به شمار می‏رود. پلیمرهای سوپرجاذب ترکیباتی هیدروکربنی و جاذب آب بوده که با در اختیار گذاشتن آب برای گیاه از اثرات تنش‏ خشکی و شوری ناشی از آن می‏کاهند. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر برهمکنش تنش شوری و کاربرد پلیمرهای سوپرجاذب بر میزان پروتئین محلول و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی ریحان می‏باشد. مواد و روش ها: آزمایشی گلدانی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کامل تصادفی با چهار سطح شوری آب آبیاری -صفر، 40، 80 و 120 میلی‏مولار کلرید سدیم- و چهار سطح پلیمر سوپرجاذب -عدم کاربرد، آکوازروب، تراکوتم و استاکوزورب- انجام شد. صفات مورد ارزیابی شامل پروتئین محلول، فعالیت آنزیم‏های آنتی اکسیدانتی -کاتالاز، گایاکول پراکسیداز، آسکوربات پراکسیداز، سوپراکسید دیسموتاز و پلی فنل اکسیداز-، محتوای مالون‏دی‏آلدئید و تولید اسانس بودند. نتایج: در چین اول برداشت و در شرایط تنش شوری بالا -120میلی‏مولار- میزان فعالیت آنزیم‏های کاتالاز، گایاکول پراکسیداز، آسکوربات پراکسیداز و پلی فنل اکسیداز به ترتیب تحت کاربرد آکوازورب، تراکوتم، تراکوتم و آکوازورب 68/52، 10/73، 07/68 و 35/75 درصد کاهش نشان داد. در چین دوم برداشت نیز در بالاترین سطح شوری -80 میلی مولار- فعالیت آنزیم‏های کاتالاز، گایاکول پراکسیداز، آسکوربات پراکسیداز، سوپراکسید دیسموتاز و پلی فنل اکسیداز به ترتیب تحت تاثیر کاربرد آکوازورب، تراکوتم، آکوازورب، تراکوتم و تراکوتم 6/37، 5/62، 38/46، 06/43 و 47/38 درصد نسبت به تیمار شاهد کاهش یافتند. با افزایش شوری تولید اسانس کاهش یافت و کاربرد سوپرجاذب تراکوتم موجب افزایش آن شد. در چین اول برداشت بین مالون‏دی‏آلدئید و گایاکول پراکسیداز همبستگی مثبت -751/0- و در چین دوم آسکوربات پراکسیداز و پروتئین دارای همبستگی منفی -753/0--، سوپراکسید دیسموتاز و گایاکول پراکسیداز -848/0-، مالون دی ‏آلدئید و گایاکول پراکسیداز -789/0- و مالون دی‏آلدئید و آسکوربات پراکسیداز -743/0- همبستگی مثبت در سطح احتمال یک درصد دارند. نتیجه‏گیری: نتایج نشان داد که کاربرد سوپرجاذب‏ها در شرایط تنش شوری توانست از شدت این تنش بکاهد و از این طریق سبب کاهش معنی‏دار فعالیت آنزیم‏های آنتی‏اکسیدانتی و میزان مالون‏دی آلدئید شود؛ ولی پروتئین محلول و تولید اسانس را افزایش داد.

کلمات کلیدی