در نوشتار مزبور که سرمقاله مجموعه ای با عنوان انسان جدید- باورها و ارزش ها می باشدبه ترسیم خصوصیات انسان جدید در برابر انسان در دنیای کلاسیک پرداخته شده است. در قرن شانزدهم هنگامى که کاشفان اروپایى قدم به سرزمینهایى در قاره آمریکا و آفریقا گذاردند در نخستین برخوردهاى خود با قبیله ها و خاندانهاى سرخ پوست و نیز دودمانها و تیره هاى بَدَوى آدمخوار با آفریدگانى روبه رو شدند که ویژگیهاى فیزیکى بسیار همانندى با آنان داشتند; امّا به راستى در جهانى دیگر به سر مى بردند. البته اروپاییان تاریخچه پیشینیان خود را نیز از یاد برده بودند و به همین دلیل خود را با پرسشهاى بسیار جدّى روبه رو مى دیدند: این آفریدگان انسان نما را چه مى توان نامید؟ آیا به راستى آنان انسان هستند؟ این پرسشها شاید براى شمارى در قرن بیست ویکم کمى شگفت یا حتى خنده دار به نظر برسد امّا در واقعى بودن آن همان بس که در سال 1537میلادى پس از کشمکشها و درگیریها و گفت وگوهاى بسیار بر سر آن سرانجام پاپ سوّم رهبر مسیحیان کاتولیک به طور رسمى فتوا داد: سرخ پوستان نیز انسان هستند و از نعمت عقل و نفس ناطقه برخوردارند و مى توان آنان را به راه خدا هدایت کرد این فتوا به ظاهر پرونده اى فرهنگى و پیچیده را پایان پذیرفته و انجام یافته اعلام کرد و شمارى را به پذیرفتن و گردن نهادن به آن واداشت امّا براى بسیارى دیگر کنجکاوى در ماهیت و نمونه انسان همچنان صورت مسأله اى گشوده و اسرارآمیز باقى ماند و پرسشهاى زنجیره اى کما کان ذهن آنان را به خود مشغول داشته است: به راستى انسان کیست؟ و چه کسى را مى توان انسان نامید؟ مقوّم اصلى انسان بودن چیست؟ آیا آفریده اى با این همه گوناگونى و دگرگونى را مى توان تعریف کرد؟ آیا انسان فطرت و سرشت ثابت و از پیش تعیین شده اى دارد؟ نسبت او با تاریخ و جریان سیّال امور و پدیده ها چیست؟ و….

کلمات کلیدی