نیما یوشیج و آدونیس, هر دو از شاعران معروف و نامی عرصه شعر معاصر هستند. این دو شاعر مردم را دعوت کرده اند که از طبیعت زیبای خداوند لذت ببرند و در برابر ظلمت و سیاهی ساکت ننشینند و بیشتر مسائل اجتماعی را مطرح کرده اند و آنچه را که در روزگار خویش می گذرد به تصویر کشیده اند و در ترویج محبت از هیچ کوششی فروگذار نبوده اند .هر دو با اشعار و سروده های نمادین به روزگار و آنچه که در زمانه آنها می گذرد اشاره کرده اند و مسائلی را مطرح کرده اند که برای دریافتن آنها باید از صورت ظاهری شعر گذشت و به عمق آن غوص کرد تا آنچه را که مد نظر شاعر است را دریافت. از جمله عناصر زیبای معنا و مضمون در شعر این دو شاعر می توان به موارد زیر اشاره کرد: 1-.نماد؛ زبان نمادین هم در شعر نیما و درشعر أدونیس البته به فور موجود می باشد. نماد در شعر نیما عمدتا در کلیت نه که پر است از نماد و در تک تک واژگان او می توان آن را حس کرد نهفته است، نه در واژگان معین؛ اما در شعر آدونیس 2- تنهایی؛ یکی از دستاوردهای منفی زندگی مدرن تنهایی بشر است. این تنهایی نه در معنای در جمع نبودن است، بلکه مقصود درک نشدن از سوی اطرافیان است؛ زیرا زندگی ماشینی روابط انسانی را بر مبنای برخورد منافع تعیین می کند. نیما | و آدونیس در شعر خود این مضمون را مطرح کرده اند. 3-.عشق؛ نیما در بیست سالگی، تصدیق نامه ی خود را از مدرسه ی عالی سن لویی دریافت می کند و در همین سالها دل در گروی دختری از اقلیت های مذهبی می بندد و پافشاری دختر بر کیش خود منجر به جدایی می شود و تجلی این جدایی را در -قصه ی رنگ پریده، خون سرد- بیان می کند . این دلباختگی طلیعه ی حیات شاعرانه ی وی گشت. برعکس آدونیس از طبیعت جامعه اش آگاه است، با این وجود صراحت بیان را برگزیده است. حال آنکه در جوامع طبیعی و سالم مسائل جنسی موضوعی حاد و لاینحل نیست بلکه عشق و موضوعات جنسی صورتی طبیعی دارد. ۴. مظاهر طبیعت؛ طبیعت در پرورش استعدادها و شکل گیری شخصیت نیما تاثیر فراوان داشته و اندیشه نیما و همچنین نحوه نگرش او نسبت به طبیعت و ارتباط بین انسان و طبیعت را می توان در اشعار او دید. آدونیس اگرچه از مظاهر طبیعت در زبان نمادین سود جسته، اما او با موضوعات انسانی پیوند دیرینه ای دارد. او دوران کودکی خود را در روستا گذرانده است و این موجب علاقه او به طبیعت شده و در شعر خود از آن بهره برده است از جمله:صخره ، آذرخش، طوفان. نکته ی دیگری که در شعر آدونیس می توان به آن توجه کرد، نگرش او به طبیعت و دخل و تصرف هنرمندانه ی او در توصیف المانهای طبیعی است. او منطق استعاره را به خوبی می شناسد، و از طبیعت نیز در حکم یکی از ابزار بیانی، به خوبی بهره و الهام می گیرد . با توجه به اشتراکات و اختلافات معنایی این دو شاعر, نگارندگان به بررسی عناصر زیبای معنا و مضمون در دو بعد پرداخته و اشعار این دو شاعر را مورد بحث و بررسی قرار داده اند.

کلمات کلیدی