بحث از وحدت تشکیکی هستی بموازات وحدت شخصی وجود در تبیین نظام هستی توسط ملاصدرا ، همواره صاحبنظران فلسفه صدرایی را با این سوال اساسی مواجه کرده که باور و تلقی نهایی صدرالمتالهین کدامیک از این دو الگو برای هستی است ؟ و آیا اساسا دو تلقی از حقیقت واحدی هستند و یا اینکه این دو الگو با یکدیگر متباینند ؟ نگارنده علاوه بر دو دیدگاه رایج تباین یا یگانگی وحدت تشکیکی و وحدت شخصی به ارایه و اثبات دیدگاه سومی می پردازد که با استمداد از مبانی و اصول حکمت متعالیه ، تشکیک در هستی را مورد انکار قرار داده و وحدت شخصیه وجود را تنها مدل قابل انتساب به فلسفه صدرایی و حکمت متعالیه می داند .

کلمات کلیدی