منطقه رشیدی بخشی از محدوده شمال خور بوده که در شرق ایران و در فاصله 120 کیلومتری شمال غرب بیرجند واقع است. پی جویی اولیه در این منطقه به کمک پردازش داده های ماهواره ای ASTER با استفاده از الگوریتم نقشه بردار زاویه طیفی سبب شناسایی پهنه های دگرسانی پروپلیتیک، آرژیلیک و اکسیدهای آهن گردید. این گستره شامل برونزدهایی از سنگ های آذرآواری متعلق به ائوسن با ترکیب آندزیتی تا ریولیتی می باشد که توسط دایک دیوریت پورفیری قطع شده اند. کانی سازی مس رگه ای در راستای سیستم شکستگی در واحد توف برش آندزیتی شکل گرفته است. کانی سازی رگه ای در دو مرحله شکل گرفته است که شامل: 1- کوارتز، پیریت، کالکوسیت و تنانتیت و 2- کوارتز، کالکوسیت، پیریت، اسفالریت می باشد. بر پایه مطالعات میان بارهای سیال در بلورهای کوارتز همزمان با مرحله اول و دوم کانی سازی رگه ای، دمای همگن شدن به ترتیب بین 251 تا 293 و 214 تا 270 درجه سانتی گراد و دامنه تغییرات شوری بین 4/14 تا 23 و 12 تا 2/14 درصد وزنی نمک طعام به دست آمده است. محدوده مقادیر δ18O اندازه گیری شده بر روی دو نمونه کوارتزی مربوط به مرحله اول و دوم کانی سازی به ترتیب 26/19 و 94/14 ‰ و δ18O سیال گرمابی در تعادل با کوارتز بر پایه دما به ترتیب 96/10 و 94/4 ‰ بوده که در محدوده آب های ماگمایی بوده و اختلاط با آب های جوی در مرحله دوم را آشکار می کند. بر پایه مطالعات زمین شناسی، ژئومتری رگه ای، داده های میان بارهای سیال و ایزوتوپی پایدار، کانسار مس رشیدی را می توان در رده کانسارهای مس رگه ای طبقه بندی نموده که در طول پهنه های گسلی تشکیل شده است.

کلمات کلیدی