عنوان : ( معناشناسی ساختاری مفهوم عِصیان در قرآن با تاکید بر چگونگی انتساب آن به حضرت آدم -ع- )
نویسندگان: نسیم یوسفی , عباس اسمعیلی زاده ,چکیده
پژوهش حاضر با استفاده از رویکرد ساختاریِ دانشِ معناشناسی در سطح مطالعات درونمتنی، مفهوم عِصیان در قرآن کریم را بررسی کرده است. بدین منظور، نخست با مروری بر کتب لغت و کاربستهای ریشه -عَصَیَ- در قرآن و سنت تفسیری موجود، تصویری اجمالی از جایگاه این مفهوم در بین لغت شناسان و مفسران ارائهشده است. سپس با تحلیل واژگان همنشین و جانشین -عِصیان- به شناسایی مؤلفههای بنیادین این مفهوم قرآنی پرداختهشده که نتایج حاصل از این تحلیل، عِصیان را امری تشکیکی و ذومراتب میداند که بهنوعی جدایی و خروج ناپسند از طاعت مافوقِ رحمان و پرورشدهنده اطلاق میشود و در صورت دلالت بر گناه، همراه تکذیب و انکارِ حقانیت نعمتها و وعدهها در عین اعتقاد و یقین به صحت آنها میآید. به دنبالِ آن در باب عِصیان منسوب به حضرت آدم -ع- روشن ساختهایم که این عِصیان به معنای نوعی خِلاف و خروج است که درنتیجهی وسوسههای شیطانیای رخداده که حامل وعدههایی مشابه با وعدههای الهی بود و مانند شیطان، کافران و فرعون از روی انکار و تکذیب نعمتهای پروردگار نبود. علت وقوع آن نیز تنها خلطی بود که برای آدم -ع- پیش آمد. به همین دلیل پس از پی بردن به خروجِ رخداده، بهسرعت توبه کرد؛ اما دیگرانی چون شیطان، فرعون، کافران و منافقان باوجود وقوف بر کجی راه و روششان توبه نکرده و بر مسیر ضلالتی که در پیشگرفته بودند، پافشاری کردند.
کلمات کلیدی
, معناشناسی ساختاری, روابط همنشینی و جانشینی, مفهوم عِصیان, آدم -ع-.@article{paperid:1074152,
author = {یوسفی, نسیم and اسمعیلی زاده, عباس},
title = {معناشناسی ساختاری مفهوم عِصیان در قرآن با تاکید بر چگونگی انتساب آن به حضرت آدم -ع-},
journal = {مشکوه},
year = {2019},
volume = {37},
number = {141},
month = {March},
issn = {2783-3860},
pages = {27--60},
numpages = {33},
keywords = {معناشناسی ساختاری، روابط همنشینی و جانشینی، مفهوم عِصیان، آدم -ع-.},
}
%0 Journal Article
%T معناشناسی ساختاری مفهوم عِصیان در قرآن با تاکید بر چگونگی انتساب آن به حضرت آدم -ع-
%A یوسفی, نسیم
%A اسمعیلی زاده, عباس
%J مشکوه
%@ 2783-3860
%D 2019