بهبود موثر ضایعات شدید اعصاب محیطی، بدون انجام اقدامات درمانی نتایج قابل قبولی به همراه نخواهد داشت. یکی از روش-های مداخله به منظور بهبود روند ترمیم ضایعات اعصاب محیطی، استفاده از روش های الکتریکی می باشد که تحریک الکتریکی، مستقیما بر خود عصب اعمال می گردد. این نوع تحریک ها اثرات مثبتی در بهبود عملکردی اعصاب محیطی آسیب دیده دارند ولی محدودیت آنها، نیاز به دسترسی مستقیم به محل آسیب است که به تبع آن اعمال آنها محدود به زمان جراحی می شود. راهکار غلبه بر این محدودیت، استفاده از مدارهای قابل کاشت در بدن است. در این مقاله اصول طراحی و ساخت مداری ارائه شده است که قابلیت کاشت در بدن موجود زنده و اعمال تحریک الکتریکی به عصب آسیب دیده را از طریق تولید پالس های مربعی با شدت 3 ولت، فرکانس 20 هرتز، طول پالس 1 میلی ثانیه و به دو صورت تکفازی و دوفازی، دارد. این مدار دارای ابعاد 1×2×2 سانتی-متر ، طول عمر 336 ساعت و همچنین پوشش سازگار با محیط بدن موجود زنده از جنس سیلیکون با درجه پزشکی است.

کلمات کلیدی