اگرچه جراحت عضله ی همسترینگ در ورزشکاران یک امر طبیعی است ولی مکان دقیق این جراحات و میزان درصد آسیب پذیری این عضلات به خوبی تعیین نشده اند. با توجه به نظر متخصصان، کوتاهی عضلانی که یکی از رایج ترین بیماری های عضلانی-اسکلتی است، می تواند ناشی از عوامل گوناگونی همچون کم تحرکی، بی حرکتی طولانی مدت، بیماری های عصبی مزمن مانند سکته مغزی و ضایعه نخاعی، صدمه های ناشی از سوانح و تصادفات و غیره باشد و موجب بروز علایم حاد کلینیکی شود. هدف این مقاله، تعیین نواحی آسیب پذیر عضله ی نیم وتری در افرادی که به کوتاهی عضله همسترینگ دچار هستند می باشد. با در نظر گرفتن ماهیچه به عنوان ماده ای که تحت پوشش فرضیات مواد هایپرالاستیک می-باشد و تلفیق روابط مکانیک محیط پیوسته با بهره گیری از روش تجزیه ی تانسورها با معادله ی تکامل رشد، یک سری معادلات دیفرانسیل که به شکل بیولوژیکی و مکانیکی می باشند حاصل شد. برای حل این معادلات از روش اجزای محدود استفاده شده که با نوشتن یک کد مطابق با روش یو-مت در نرم افزار آباکوس و فورترن اجرا شد. در ادامه، ماهیچه نیم وتری یک مرد 29 ساله که به بیماری کوتاهی عضله دچار می باشد، به کمک تصویر برداری تشدید مغناطیسی ام آر آی مدل شده و شبیه سازی رشد و کشیدگی بافت های نرم عضلانی-اسکلتی بر آن اعمال شد. در نتیجه ی این شبیه سازی، میزان احتمال و نواحی جراحت در عضله شناسایی شد. این شبیه سازی کمک شایانی به جراحی های ارتوپدیک و همچنین توان بخشی بیماران خواهد کرد.

کلمات کلیدی