هدف- مدیریت جراحی کیسهای ارجاعی مبتلا به فتق دیافراگم به بخش جراحی کلینیک دانشکده دامپزشکی دانشگاه فردوسی مشهد طی 8 سال گذشته طرح- مطالعه گذشته نگر حیوانات- نوزده قلاده گربه مبتلا فتق دیافراگم روش کار- اکثر کیسها با سابقه تروما و علایم بالینی دیسترس تنفسی، تاکیکاردی و گهگاه استفراغ به بخش جراحی و رادیولوژی کلینیک ارجاع داده شدند. پس از معاینه بالینی و اخذ رادیوگرافهای ساده و با ماده حاجب در نماهای جانبی خوابیده به پهلوی راست و پشتی- شکمی از قفسه سینه، فتق دیافراگم تأیید شد. پس از آمادهسازی، بیماران تحت بیهوشی عمومی و ونتیلاسیون با استفاده از رهیافت استاندارد خط میانی شکم درمان شدند. 3 ماهه- تحت عمل جراحی قرار گرفتند؛ که 7 مورد نر و 5 - نتایج- از 19 کیس ارجاعی، 12 مورد با میانه سنی 12 ماهه - 30 و 2 گربه، پرشین بودند. علت ایجاد فتق دیافراگم در 11 مورد، DSH مورد ماده بودند. همچین 10 مورد از 12 گربه ارجاعی نژاد شد. در 9 sternotomy گزارش شد. در 3 مورد نیاز به Peritoneoprecrdial hernia ، تروما و در یک گربه پرشین 3 ماهه کیس، پارگی دیافراگم در سمت راست، در 2 مورد، سمت چپ و در 1 مورد، بهصورت پشتی بود. در 1 مورد، حیوان آبستن بود؛ که رحم به همراه جنینها در حفره صدری قرار گرفته بود و پس از طی دوره آبستنی و زایمان اصلاح دیافراگم انجام شد. در این مطالعه رخداد مرگ و میر متعاقب عمل جراحی، 25 % بود. نتیجهگیری و کاربرد بالینی- رخداد مرگ و میر ناشی از فتق دیافراگم در گربهها تحت تأثیر عوامل متعددی است؛ که میتوان به افزایش طول دورهی بیهوشی، افزایش مدت زمان پروسه جراحی، جراحات بافت نرم و ارتوپدیک همزمان و اکسیژنتراپی نا مناسب قبل از جراحی اشاره کرد.

کلمات کلیدی