امروزه اقامتگاه های بوم گردی، به عنوان یکی از گرایش های جدید در صنعت گردشگری، در سال های اخیر، ‏مورد پذیرش واقع ‏شده است. به‌طوری‌که، وجود اقامتگاه‌های مناسب برای علاقه‌مندان به بوم‌گردی که بتوانند تجربه سفری متفاوت داشته باشند، جزء نیازهای مهم این نوع سفرها ‏محسوب می‌شود. در این راستا، استان اصفهان،‏ با داشتن بالاترین تعداد اقامتگاه‌های بوم‌گردی در ایران و توان ارائه محصولات منطبق با فاکتورهای گردشگری تجربه محور، فاصله بسیار زیادی با رویکرد کم شتاب دارد. ازآنجاکه در استان ‏اصفهان، ‏مطالعات محدودی در خصوص اقامتگاه‌های بوم‌گردی صورت گرفته، پژوهش حاضر بر آن است که ضمن ‏شناسایی استانداردهای این ‏اقامتگاه‌ها و معرفی استراتژی‌های ‏توسعه گردشگری کم-شتاب،‏ به بررسی ‏میزان آشنایی و گرایش گردشگران به استفاده از خدمات ارائه شده ‏در اقامتگاه‌ها بپردازد. این پژوهش که در زمره پژوهش‌های ‏کمی- کیفی قرار دارد، ازنظر هدف، کاربردی- توسعه‌ای و ازنظر روش، توصیفی- پیمایشی می‌باشد. جامعه آماری پژوهش، گردشگران اقامتگاه‌های بوم‌گردی استان اصفهان، حجم نمونه 385 نفر با استفاده از فرمول کوکران و نمونه‌گیری تصادفی در دسترس می‌باشد. به‌منظور بررسی عوامل مؤثر در انتخاب گردشگران، از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده و با استفاده از آمار توصیفی و نظام کدگذاری داده‌ها، به تجزیه‌وتحلیل ‏داده‌های حاصل از آن پرداخته شده است.‏ نتایج پژوهش، بیانگر عدم آگاهی از مفهوم اقامتگاه‌های بوم‌گردی به‌صورت جامع در بین گردشگران است. لذا، لزوم اطلاع‌رسانی، حمایت دولت از رویکرد کم شتاب گردشگری، ایجاد تصویر و برند مناسب تجربه محور، آگاه‌سازی و بازاریابی مناسب در این بخش از صنعت، ضروری است.

کلمات کلیدی