اندومتریت تحت بالینی اثر شدید منفی روی عملکرد تولید مثلی گاوهای شیری دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی ارتباط بین حضور باکتریها، درصد نوتروفیلهای ) PMN ( رحم و عملکرد تولید مثلی گاوهای شیری تا 180 روز پس از زایش بود. در فاصله زمانی بهمن ماه 1395 لغایت اسفند ماه 1395 ، از تعداد 117 گاو شیری در گاو داری های منطقه ورامین در بازه 28 تا 33 روز پس از زایش نمونه رحمی با روش سایتوبراش جمع آوری و جهت انجام آزمایشات باکتری شناسی و سیتولوژی استفاده گردید. گاوهای مورد مطالعه بر اساس درصد نوتروفیلهای مشاهده شده در گسترش سیتولوژی رحم به دو گروه شامل گاوهای سالم (PMN < 9 (و گاوهای مبتلا به اندومتریت تحت بالینی) PMN ≥ تقسیم بندی شدند. نتایج حاصل از آزمون های آماری نشان داد که میزان آبستنی در تلقیح اول و میزان آبستنی در 180 روز پس از زایش در گروه سالم به طور معناداری بیشتر از گروه مبتلا به اندومتریت تحت بالینی بود. به علاوه، تعداد تلقیحات به ازای آبستنی و روزهای باز به طور معناداری درگروه سالم کمتر بودند. به دنبال انجام آزمایش های باکتری شناسی، اشریشیا کلی، تروپرلا پایوژنز و استافیلوکوکوس کوآگولاز مثبت فراوان ترین باکتری های جدا شده از رحم گاوهای مورد مطالعه بودند. بدنبال آنالیز کاکس مشخص گردید که در گاوهای آلوده با یک یا چند گونه از باکتری های فوق، شانس ابتلا به اندومتریت تحت بالینی ) PMN ≥ 9 ( بصورت معنی داری ) 05 / 0 > p (بیشتر از گاوهای فاقد آلودگی باکتریایی بود. به علاوه، آلودگی با این باکتری ها بصورت معناداری) 05 / 0 > p (آبستنی در اولین تلقیح و آبستنی در 180 روز پس از زایش را کاهش و روزهای باز و تعداد تلقیحات را افزایش داد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که کشت باکتری در بازه 33 - 28 روز پس از زایش دارای % 90 حساسیت و % 7 / 85 ویژگی جهت شناسایی اندومتریت تحت بالینی است. هم چنین سیتولوژی و کشت باکتری از رحم گاوها در بازه زمانی 33 - 28 روز پس از زایش در پیش گویی عملکرد تولید مثلی گاوها مفید خواهد بود.

کلمات کلیدی