در این نوشتار، معنای واژۀ معرفت از منظر دو دستگاه کارآمد معناشناسی «معناشناسی لغوی» و «معناشناسی قرآنی» بازیابی شده است. در معناشناسی لغوی، معنای واژۀ معرفت غالبا به معنای علم و شناخت حصولی و اکتسابی پنداشته شده است. و تنها اندکی از برخی واژه شناسان، معرفت را به معنای علم و شناخت حضوری قلمداد کرده اند. اما در معناشناسی واژه معرفت در قرآن کریم به دست آمد که معرفت اعم از معرفت حصولی و حضوری است. بلکه فراتر از آن، مراد اصلی از معرفت در این کتاب کریم، شناخت حضوری و پیوند قلبی همراه با بصیرت و نورانیت درونی است. این مطالعه، تفاوت و فاصلۀ زیاد معناشناسی لغوی و قرآنی را در تبیین معنای «معرفت» نشان می دهد.

کلمات کلیدی