فرسایش خاک به عنوان یک فرایند ژئومورفیک علاوه بر تلفات خاک، اثرات شدیدی بر تنوع زیستی خاک دارد. دینامیک تنوع زیستی خاک می­تواند شاخصی برای ارزیابی میزان سازگاری اکوسیستم­ها در برابر تغییرات محیطی باشد. از آنجا که اکوسیستم­های خشک و نیمه­خشک نقش مهمی در انتشار کربن به اتمسفر دارند، عملکرد فرآیندهای فرسایشی می­تواند شرایطی را برای توقیف کربن و متعاقباً اثرات مثبت در راستای افزایش سازگاری این اکوسیستم­ها در برابر تغییرات محیطی فراهم آورد. در این مطالعه با هدف بررسی اثرات فرسایش آبی بر تنوع میکروبی خاک، نمونه­های خاک از بخش­های مختلف سه مخروط افکنه برای اندازه­گیری فعالیت­های آنزیمی، کربن زیست توده میکروبی، کربن آلی، کربن آلی ناپایدار (محلول)، توزیع اندازه ذرات خاک و رطوبت خاک برداشت شد. نتایج نشان داده است، میزان کربن آلی و نیتروژن کل در سایت­های رسوبی به­طور معنی­داری کمتر از سایت­های فرسایشی بوده است. در حالی که بیشترین میزان کربن آلی محلول و کربن زیست توده میکروبی در سایت­های رسوبی دیده شده است. همچنین در مقایسه با سایت­های فرسایشی، فعالیت آنزیم­ کاتالاز بیشترین مقدار را در نمونه­های مربوط به سایت­های رسوبی نشان داده است. براساس این یافته­ها، معدنی شدن و تجزیه کربن آلی در سایت­های فرسایشی و رسوبی به شدت مرتبط با تغییر در ویژگی­های بیوژئوشیمیایی خاک است. به طوری­که از مجموعه ویژگی­های زیستی خاک، اثرگذاری کیفیت کرین در افزایش ارتجاع پذیری اکوسیستم­ها بسیار مهم‌تر از کمیت کرین می­باشد.

کلمات کلیدی