هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر بهزیستی بر وسوسه بعد از ترک در زنان مرکز اقامتی ترک اعتیاد است. روش پژوهش حاضر شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون_پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش شامل تمام زنان درحال ترک حداقل یکی از مواد محرک و توهم زا (ممکن است مواد محرک مثل شیشه با مواد مخدر مثل کریستال را ترکیبی و همزمان در گذشته مصرف کرده باشند) بود که در مرکز اقامتی اجباری ترک اعتیاد اکبرآباد در مشهد نگهداری می شدند. نمونه شامل 30 نفر بود که با روش نمونه گیری داوطلبانه انتخاب گردیدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. در این پژوهش درمان مبتنی بر بهزیستی روان شناختی به عنوان متغیر مستقل در گروه آزمایش اجرا شد و متغیر وسوسه بعد از ترک به عنوان متغیر وابسته مورد بررسی قرار گرفت. برای گرد آوری داده‌های مورد نیاز از پرسشنامه سنجش وسوسه مصرف مواد پس از ترک استفاده شد. در ابتدای دوره درمان، آزمودنی ها (در گروه کنترل و آزمایش) به پرسشنامه ی پژوهش پاسخ دادند و پس از 8 جلسه مداخله مجددا مقیاس ها توسط آنان تکمیل شد. یافته‌های پژوهش نشان داد که درمان مبتنی بر بهزیستی موجب کاهش وسوسه بعد از ترک (p<0/05) اعضای گروه آزمایش شده است. از نتایج به دست آمده می توان چنین نتیجه گرفت که درمان مبتنی بر بهزیستی روانشناختی بر کاهش وسوسه بعد از ترک اثربخش است.

کلمات کلیدی