بحران محیط زیست که معلول مواجهه نامناسب انسان با طبیعت است، چالشی جدی در عصر حاضر محسوب می‌شود. صدمات وارد شده بر پیکر طبیعت، اندیشمندان و پژوهشگران محیط زیست را بر آن داشته است که در پی کشف علل و عوامل اصلی ظهور این بحران باشند. در میان این عوامل، نقش برخی از آموزه‌های دینی در مساله بحران محیط زیست مورد تردید و اختلاف است. به نظر برخی ظهور بحران محیط زیست، معلول تقدس زدایی از طبیعت و بی‌توجهی به آموزه‌های دینی است و تنها راه حل این بحران عبارت از بازگرداندن تقدس به طبیعت از خلال توجه به آموزه‌های دینی است. درمقابل، دیدگاه مخالف بر این نظر است که برخی از آموزه‌های دینی مانند خلافت انسان در زمین و یا توصیه به زهد و بی‌رغبتی به دنیا، زمینه‌ساز جدایی و بیگانگی انسان از طبیعت و به تبع آن بی‌مسئولیتی در قبال آن است. در این پژوهش دیدگاه سلی مک فاگو متکلم مسیحی در حوزه الهیات محیط زیست در خصوص نقش مدل‌های دینی در حل بحران محیط زیست مورد بررسی قرار گرفته است. سلی با طرح مدل «آفرینش به مثابه پیکر خداوند» بر اساس الهیات استعاری تلاش می‌کند تا بر نقش آموزه‌های دینی در حل بحران محیط زیست تاکید کند. دستاورد این پژوهش نشان می‌دهد که هر چند این نظریه از نقاط قوت خوبی برخوردار است اما وجود برخی از نقدهای جدی، ضرورت بازنگری در این مدل را رقم می‌زند.

کلمات کلیدی