هدف از پژوهش حاضر ارائه مدلی برای انتقال یادگیری به محیط کار بود. به این منظور بر مبنای طرح مطالعه کیفی و با استفاده از رویکرد مبتنی بر نظریه داده بنیاد مطالعه انجام شد. جامعه آماری شامل مدیران، اعضای هیئتعلمی، کارمندان، کارشناسان و متخصصان منابع انسانی دانشگاه فردوسی مشهد در سال 4937 بودند که با توجه به سطح اشباع دادهها، 90 نفر از آنها بهصورت هدفمند انتخاب شدند. برای گردآوری اطالعات از مصاحبههای نیمه ساختاریافته استفاده شد و تحلیل مصاحبهها با استفاده از رهیافت نظاممند استراوش و کوربین کدگذاری باز، محوری، و منتخب صورت گرفت. با استفاده از مثلثسازی و روش بازخورد مشارکتکنندگان و خبرگان غیرمشارکتکننده از اعتبار تحلیلها اطمینان حاصل شد. نتایج پژوهش نشاندهندة، 49 مقوله کلی بود که در قالب مدل پارادایمی شامل: شرایط علی )عوامل فردی، عوامل آموزشی، عوامل سازمانی(؛ پدیده محوری )مشارکت فعاالنه در آموزش و انتقال آموختهها(؛ شرایط زمینهای )شرایط و جو انتقال، عوامل مدیریتی و توان مالی سازمان(؛ شرایط مداخلهگر )عوامل فراسازمانی(؛ راهبردها )راهبردهای ساختاری، راهبردهای فرایندی و راهبردهای محیطی(؛ و پیامدها )پیامدهای فردی و پیامدهای سازمانی( به دست آمد که عوامل مؤثر بر انتقال آموختهها به محیط کار را نمایان میسازد.

کلمات کلیدی