ترجمۀ آهنگ‌ گونه‌ای از ترجمه است که در آن دو بعد زبانی و موسیقایی با هم درآمیخته‌اند و این آمیختگی بر سختی آن می‌افزاید. ترجمۀ آهنگ به‌عنوان زیرشاخه‌ای از ترجمۀ دیداری‌شنیداری در سال‌های اخیر در ایران روند روبه‌رشدی داشته است و مورد توجه و استقبال شرکت‎های دوبلاژ فیلم هم قرار گرفته است. در این نوع ترجمه، غیر از ترجمۀ محتویات زبانی، ابعاد موسیقایی نیز باید مورد توجه قرار گیرند که در این پژوهش بر آن تاکید شده است. مترجمان در دوبلۀ آهنگ‌های پویانمایی‌ها با دشواری‌های متعددی روبه‌رو هستند، زیرا باید موسیقی و ترانه را هماهنگ کنند تا محصول نهایی، ترجمه‌ای آواختنی باشد و در عین حال با مضمون ترانۀ مبدأ و فضای آهنگ نیز هم‌خوانی داشته باشد. هدف از پژوهش حاضر، یافتن روش‌های ترجمۀ آواختنی آهنگ بر پایۀ مدل فرانزون (2008) با در نظر گرفتن بعد موسیقایی دوبلۀ پویانمایی موزیکال لوراکس (قِنو و بالدا، 2012) است. در ترجمۀ آهنگ‌های پویانمایی دوبله‌شده لوراکس بنابر مدل فرانزون (2008) از یک روش محض ترجمه‌ای استفاده نشده بود. از مجموع پنج قطعه آهنگ این پویانمایی، در چهار قطعه آهنگ، موسیقی مبداً بدون تغییر حفظ شده بود و ترانه‌ها برای هماهنگی با موسیقی مبدأ بازنویسی و یا ترجمه شده بودند که این یعنی تلفیق روش سوم و پنجم فرانزون (2008) و در یک قطعه آهنگ، موسیقی مبدأ عوض شده بود و ترانه‌ها نیز برای هماهنگی با موسیقی بازنویسی شده بودند که بنابر مدل مذکور یعنی از تلفیق روش سوم و چهارم استفاده شده بود. کاربردهای آموزشی و پژوهشی یافته‌ها در ادامه بحث شده‌اند.

کلمات کلیدی