یکی از موضوعات مورد توجه در بحث ایمنی جاده ای بررسی سازگاری طرح هندسی میباشد که در آن منظور از طرح سازگار، طرحی است که انتظارات راننده برای راندن و کنترل ایمن وسیله نقلیه را نقض نکند. اکثر تحقیقات مربوط به معیارهای سازگاری طراحی روی چهار زمینه اصلی سرعت عملکردی، شاخص های مسیر، پایداری وسیله نقلیه و حجم کاری راننده تمرکز دارند که از این میان با توجه به اینکه سرعت، اولین پاسخ راننده به طرح هندسی مسیر بوده و بخش قابل توجهی از تصادفات نیز مربوط به انطباق نامناسب سرعت است، ارزیابی سرعت عملکردی رایجترین روش برای بررسی سازگاری طرح هندسی میباشد. در این پژوهش با استفاده از برداشت اطلاعات سرعت توسط GPS، پروفیل پیوسته سرعت عملکردی برای دو محور از محورهای استان خراسان شمالی به دست آمد. در ادامه با بررسی اختلاف سرعت در قطعات متوالی مسیر، سازگاری طرح هندسی در انتقال از تانژانت به قوس افقی مورد ارزیابی قرار گرفت. مقایسه نتایج نشان می-دهد یکی از محل های ناسازگاری اساسی در طرح هندسی، وجود قوس هایی با شعاع اندک بعد از یک تانژانت طولانیست که باید تا حدامکان در طراحی از آن اجتناب نمود.

کلمات کلیدی