با توجه به افزایش تعداد ساختمان های بلندمرتبه و سازه های مهندسی بزرگ در شهرها، متخصصین همواره درصدد دستیابی به راه حل های مناسبی برای پایش این سازه ها می باشند؛ چراکه با به کارگیری راهکارهای مناسب می توان از صدمات احتمالی ناشی از تخریب این دست سازه ها که اغلب خسارات غیرقابل جبرانی درپی دارد، جلوگیری کرد. از آنجایی که پایش سازه با استفاده از روش های سنتی بسیار دشوار و هزینه زا است، تصاویر راداری به دلیل قدرت تفکیک مکانی بالا، دید وسیع و دقت قابل قبول به عنوان ابزاری مناسب برای این منظور مطرح گردیده اند. زمینه های کاربردی مختلفی برای تصاویر راداری مورد مطالعه و پیاده سازی قرار گرفته است، از جمله کاربردهای آن تخمین ارتفاع ساختمان ها با استفاده از تکنیک تداخل سنجی راداری (InSAR)، مدلسازی تغییر شکل سازه های مرتفع با استفاده روش تداخل سنجی تفاضلی راداری (DInSAR) و روش Polarimetry SAR (PolSAR) به منظور تحلیل و آنالیز مواد و ساختار سازه هستند. در این مقاله ابتدا تئوری مورد نیاز برای استفاده از تداخل سنجی راداری برای تعیین تغییر شکل سازه ها بیان می گردد، سپس عملکرد روش های مختلف در مدلسازی جابجایی سازه های مشهور نظیر برج ایفل، برج کریستال، برج کِلِر در کشور فرانسه و ساختمان بزرگ (آسمان خراش) شهر پراگ واقع در کشور جمهوری چک را مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج بدست آمده از تحلیل تصاویر راداری، مقدار 5 میلیمتر در سال نشست برای ساختمان بلند شهر پراگ با استفاده از رادار زمینی (IBIS-S) و به ترتیب نشستی برابر با 4، 1 و1 سانتیمتر در سال برای برج ایفل و ساختمان های کریستال و کلر که با استفاده از تصاویر سنجنده ی تراسار (TerraSAR-X) بدست داده است که حاکی از آن است که روش های مبتنی بر تصاویر راداری کارایی بسیار خوبی جهت پایش ساختمان های مرتفع دارند. بنابراین به عنوان یک رویکرد نوین در پایش ساختمان های بلند، پیشنهاد می گردد از این تکنیک جهت تعیین جابجایی و مدلسازی سازه های مرتفع و حساس (نظیر برج میلاد) در کشور ایران استفاده نمود.

کلمات کلیدی