رویکرد سنتی اقتصاد بیشتر مبتنی بر استفاده بی رویه از منابع طبیعی و عدم توجه به حقوق نسل های آتی نسبت به این منابع است. این در حالی است که آثار زیست محیطی چنین رویکردی جبران ناپذیر خواهد بود و برای دست یابی به توسعه پایدار باید به تغییر آن پرداخت. با توجه به اهمیت حفاظت از محیط زیست و همچنین لزوم توجه به رشد و توسعه ی پایدار، در این مطالعه با تمرکز بیشتر بر دو متغیر درجه ی باز بودن تجاری و کنترل فساد، سعی در بررسی عوامل اثرگذار بر آلودگی هوا از دو منظر ساختاری و نهادی داریم. لذا هدف از این مطالعه، بررسی اثر درجه ی باز بودن تجاری و کنترل فساد بر شاخص ذرات معلق هوا با استفاده از رویکرد حداقل مربعات کاملاً تعدیل شده (FMOLS) در کشورهای منتخب سه گروه درآمدی و طی دوره ی 1996-2011 است. یافته های تجربی مدل نشان می دهند که اثر متغیر درجه ی باز بودن تجاری بر آلودگی هوا در هر سه گروه از کشورها، منفی و معنی دار است. به این معنا که بالا رفتن درجه باز بودن تجاری در هر سه گروه به بهبودی کیفیت هوا و کاهش انتشار ذرات معلق می انجامد. همچنین با بالا رفتن کنترل فساد می توان شاهد کاهش انتشار ذرات معلق هوا در گروه های درآمد متوسط و درآمد پایین بود؛ در حالی که ضریب این متغیر برای گروه درآمد بالا به لحاظ آماری معنادار نیست. بنابراین کاهش سطح فساد و مبارزه با فعالیت های آلوده به آن، ارتقای کیفیت هوا را برای دو گروه درآمد متوسط و درآمد پایین به ارمغان می آورد.

کلمات کلیدی