هدف: هدف از انجام این پژوهش، کسب شواهدی تجربی پیرامون عوامل پیشگیری کننده از سقوط قیمت سهام می‌باشد. براین اساس، دو حوزۀ اصلی تأثیرگذار در برآیندهای اقتصادی شرکت‌ها، یعنی سیاست‌های گزارشگری مالی شرکت و توانایی‌های حسابرس مستقل شرکت، مورد توجه قرار گرفته است. برای اندازه‌گیری سیاست‌های گزارشگری مالی شرکت از دو سنجۀ شفافیت گزارشگری مالی و درجۀ محافظه‌کاری در حسابداری و جهت کمی سازیِ توانایی حسابرس از دو معیار دورۀ تصدی و تخصص حسابرس در صنعت صاحبکار بهره گرفته شده است. روش شناسی: این نوشتار با استفاده از روش شبه تجربی و بر اساس اطلاعات منتشره از سوی شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، در بازه زمانی سال‌های 1388 تا 1394 با نمونه انتخابی شامل 113 شرکت انجام پذیرفته است. همچنین جهت آزمون فرضیه‌ها از رگرسیون لوجستیک و رگرسیون تعمیم یافتۀ خطی استفاده شده است. استنباط و یافته‌ها: نتایج آزمون فرضیه‌ها نشان می دهد تخصص حسابرس در صنعت صاحبکار دارای رابطه منفی و معناداری با هر سه شاخص ریسک سقوط قیمت سهام برای شرکت‌های بورس اوراق بهادار تهران می‌باشد. همچنین، بین دوره تصدی حسابرس و دو شاخص اول ریسک سقوط قیمت سهام هیچگونه رابطه معناداری مشاهده نگردید و صرفاً رابطه‌ای مثبت و معنادار بین دوره تصدی و شاخص سوم ریسک سقوط قیمت سهام نشان داده شد. در خصوص سنجه‌های مربوط به سیاست‌های گزارشگری مالی نیز، بین درجۀ محافظه کاری حسابداری و دو شاخص اول ریسک سقوط قیمت سهام رابطه منفی و معنادار و بین شفافیت گزارشگری مالی و شاخص‌های دوم و سوم ریسک سقوط روابط منفی و معناداری مشاهده گردید.

کلمات کلیدی