امروزه مشخص شده است که استفاده از هر دارویی باید بخشی از برنامه ی جامع بهداشت و کنترل بیماری ها باشد. در مورد داروهای ضد میکربی بار گران کاهش روند فزاینده ی مقاومت میکرب ها به آن ها باز بر دوش دامپزشکان است زیرا بیش از نیمی از داروهای ضدمیکربی در جهان صرف مداوای حیوانات می شود و مسئولیت سنگینی متوجه این حرفه است. لذا ضرورت دارد که دامپزشکان دراستفاده ی بهینه و خردورزانه از داروها به ویژه داروهای ضد میکربی دانش و مهارت داشته باشند. به ویژه که در نشستی به ابتکار FAO و سازمان غذا و کشاورزی ملل متحد ،OIE در 1998 و با شرکت سازمان جهانی بهداشت دام WHO سازمان بهداشت جهانی به این نتیجه گیری رسیدند که استفاده از فلوروکینولون ها در دام های مولد غذا موجب بروز کاهش حساسیت کامپیلوباکتر و سالمونلا به فلوروکینولون ها شده است. آخرین موردی از این نشست ها در 2017 برگزار شد. در هر حال مقدم بودن پیشگیری بر درمان نه تنها از بابت رفاه دام، بلکه از منظر اقتصادی نیز به صرفه است. از همه مهمتر، مصرف مداوم پیشگیرانه (پروفیلاکتیک) داروها هرگز نباید جای مدیریت جامع بهداشتی را بگیرد. هدف این مقاله بحث روی استفاده ی روشمند و عقلانی از داروهای ضد میکربی در اسهال گوساله های نوزاد و شیرخوار است.

کلمات کلیدی