زمینه و هدف: برای ترمیم یک فیبر عصبی قطع شده، فرایندهای تشکیل مخروط رشد و جوانه­‌زنی آکسونی، تکثیر سلول­های شوان، ساختن غلاف میلین و عواملی دیگر ضروری می­‌باشند. جهت تسهیل و تقویت این فرایندها، مداخلات دارویی توصیه می‌­گردد. در مطالعه حاضر آثار تیامین، دگزامتازون و ان-استیل سیستئین بر جوانه‌­زنی آکسونی با یکدیگر مقایسه شد. روش‌ها: در 24سر موش صحرایی نر ویستار، عصب سیاتیک راست قطع گردید و دو انتهای بریده شده عصب به درون یک قطعه لوله سیلیکونی بخیه زده شد. سپس موش­های صحرایی به چهار گروه (در هر گروه 6 موش) تقسیم و با ان-استیل سیستئین (150میلی‌­گرم بر کیلوگرم)، دگزامتازون (0/2 میلی­‌گرم بر کیلوگرم)، تیامین (50 میلی­‌گرم بر کیلوگرم) و سرم فیزیولوژی (گروه کنترل)، به­‌طور روزانه و به­‌صورت داخل صفاقی تیمار شدند. در پایان دوره آزمایش (16 هفته)، حیوانات قربانی شده و جوانه آکسونی جهت بررسی­‌های بافت‌­شناسی برداشته شد. یافته‌ها: اگرچه تفاوت معنادار در تعداد فیبرها، قطر آکسون و ضخامت غلاف میلین در بین گروه­های آزمایشی و کنترل وجود نداشت اما قطر آکسون در گروه تیمار با تیامین نزدیک به افزایش نشان داد (0/06= p). سطح مقطع عصب در گروه دگزامتازون در مقایسه با گروه کنترل و سایر گروه­های آزمایشی به­‌طور معناداری کم شده بود (0/05 > p). کاهش معنادار قطر آکسون و ضخامت غلاف میلین در گروه­ دگزامتازون در مقایسه با گروه تیامین مشاهده شد (0/05 > p). نتیجه‌گیری: در ترمیم عصب سیاتیک موش صحرایی ممکن است تجویز دگزامتازون اثر مخرب، تیمار با تیامین تا حدودی اثر مفید و ان-استیل سیستئین تاثیر واضحی بر ترمیم نداشته باشند.

کلمات کلیدی