پژوهش حاضر، به تاثیر و اهمیت شناخت ژئومورفولوژی شهری در ارتباط با وقوع مخاطره نشست زمین و ریزش دیواره های گودبرداری در سازه های عمرانی در کلانشهر مشهد می پردازد. داده ها شامل پارامترهای ژئوتکنیکی و سطح آب زیرزمینی و نقاط نشست و ریزش می باشد. ابزار مورد استفاده شامل نقشه های 1:25000 و 1:2000 شهری و توپوگرافی مشهد و نیز تصاویر ماهواره ای (MMS)و (TM) و (+ETM) مربوط به سال های 1353و 1359و1390 و عکس های هوایی سال 1342 است که با استفاده از نرم افزارهای GISو SPSSوExcel وmatlab مدل سازی های رگرسیون خطی چندمتغیره و شبکه عصبی مصنوعی انجام شد و نقشه پهنه بندی خطر نشست در پنج سطح استخراج گردید. نقشه ها نشان می دهد که بخش مرکزی شهر که از لحاظ ژئومورفولوژیکی منطبق بر دشت آبرفتی است و بخش جنوب غربی شهر که از لحاظ ژئومورفولوژیکی لندفرم های دشت سر و مخروطه افکنه و کوهستان و گسل به گونه ای بسیار پیچیده در کنار یکدیگر قرارگرفته اند، بالاترین احتمال وقوع خطر را دارند و بخش شمال غرب و غرب مناسب برای توسعه فیزیکی با احتمال خطر بسیار پایین است.

کلمات کلیدی