یکی از راه‌های شناخت «خود»، بررسی نگاه «دیگری» در رابطه با خود است و سفرنامه که حاصل تجربه مستقیم گردشگر در کشور مقصد می‌باشد منبعی قابل توجه برای دست‌یابی به این شناخت می‌باشد. نوع نگاه سیاحان به زندگی فردی و اجتماعی مردم مقصد، شیوه زندگی‌ای که برای مردم آن کشور تبدیل به عادت شده را برجسته می‌سازد و این موضوع باعث توجه مردم آن سرزمین به «خود» می‌گردد. سفرنامه مادام دیولافوا از جمله سفرنامه‌هایی می‌باشد که با نگاهی موشکافانه جامعه و مردم ایرانی قرن 19 را به تصویر کشیده است. نکته قابل توجهی که در سفرنامه این بانوی سیاح فرانسوی به چشم می‌خورد توجه او به بانوان ایرانی و وضعیت فرهنگی و اجتماعی آن‌ها در دوره‌ی قاجار است. مطالعه تصویر جامعه و بانوان ایرانی توسط سیاحان زن، این امکان را فراهم می‌سازد تا بتوانیم به صورتی بدون تحریف و بی واسطه از شرایط زندگی بانوان ایرانی و وضعیت آن‌ها در جامعه‌ی مرد سالار آن زمان مطلع شویم. لذا ما برآنیم که تصویر بانوان را در جامعه ایرانی از نگاه گردشگر زن فرانسوی مورد مطالعه قرار دهیم و همچنین به بررسی تصاویر حاصل از سفرنامه در مورد نگاه «دیگری» به بانوی ایرانی قرن 19 بپردازیم. از آنجایی که رابطه هر فرهنگ با سایر فرهنگ ها بر اساس تصاویر و توصیفاتی است که از آن‌ها وجود دارد، تصویر نقش مهمی در اندیشه و حیات هر فرهنگ، نوع نگاه آنان به یکدیگر و برقراری روابط میان آنان ایفا می‌کند. از این‌رو، برای نیل به هدف پژوهش خود، برای شناخت و بررسی تصویر بانوی ایرانی در سفرنامه فرانسوی، از تصویرشناسی که گرایشی از ادبیات تطبیقی است استفاده می‌کنیم.

کلمات کلیدی