شهریارنامه، از منظومه‌های حماسی مفصّل، مستقل و شناخته‌شدة فارسی در چند دهة اخیر بوده است؛ با این وجود، شخصیت شهریار در حماسه‌های شفاهی فارسی، شخصیتی گمنام است که تنها چند اشارة کوتاه به وی شده است. این جستار، با بررسی روایات شفاهی موجود از داستان شهریار که دو بخش‌اند: 1- اشارات پراکنده به شهریار در چند طومار فارسی که بی‌ارتباط با شهریارنامة منظوم‌اند. 2- چند روایت با بسط بیشتر، به فارسی و گورانی، از که بر مبنای ساختار و محتوا، مشخص است، از روی منظومة شهریارنامه شکل گرفته‌اند. یکی از این روایاتی که به منطقة کوهمره‌سرخی قرار دارد و لبریز از عناصر زرتشتی است، در کنار اشارات موجود در منظومه، مطابق جستار حاضر نشان داده‌اند که سرایندة اصلی شهریارنامه، در هند، بر مبنای تلفیق روایات شخصیت‌هایی چون تور جهانگیر، برزین‌آذر، فرامرز و غیره و انتساب آن‌ها به شهریار، متنی منظوم را سروده است و بخش دوم روایت شفاهی فوق‌الذکر، نه از بافت روایی حماسه‌های گفتاری فارسی، بلکه با وسائطی از روی متن منظوم شکل گرفته است.

کلمات کلیدی