مطالعه حاضر با به‌کارگیری الگوهای چندسطحی ترتیبی، تمایل به ماندگاری جوانان روستایی را در شهرستان‌های منتخب استان کرمانشاه برای سال 1396، موردبررسی قرار می‌دهد. سه شهرستان قصرشیرین، پاوه و هرسین و یک روستا از دهستان‌های هر شهرستان نیز به صورت تصادفی با استفاده از روش نمونه‌گیری طبقه‌بندی دومرحله‌ای انتخاب شده‏اند. متغیر وابسته، تمایل به ماندگاری افراد تا 5 سال آینده است. نتایج تحقیق، وجود ناهمسانی‌ها در بین روستاها و شهرستان‌های مورد مطالعه را موردتأیید قرار داده و متغیر جنسیت بر تمایل به ماندگاری جوانان مؤثر بوده است. از سویی، دقت الگوهای چندسطحی نسبت به سایر الگوهای قدیمی نشان داد که برخلاف سایر مطالعات؛ متغیر میزان تحصیلات و سن بی‌معنی شده است. متغیرهای امکانات روستایی، جمعیت و فاصله روستا تا شهر نیز در سطح روستاها و در نهایت متغیر جمعیت شهرستان در سطح سوم، معنی‌دار شده‏اندند. بر اساس نتایج تحقیق؛ با بهبود وضعیت راه‌های روستایی و افزایش امکانات روستایی، می‌توان ماندگاری جوانان روستایی در منطقه موردمطالعه را تحت تأثیر قرار داد، لذا می‌توان با افزایش امکانات اولیه رفاهی و زیرساخت‌های جاده‌ای انگیزه جوانان را به مهاجرت کاهش داد. از سویی با افزایش امکانات رفاهی نیز سایر موقعیت‌های مشاغل خدماتی و غیرکشاورزی مرتبط با زیرمجموعه‌های متغیر امکانات روستایی ایجاد می‌شود. بر همین اساس، شکاف‌های درآمدی بین مناطق روستایی- شهری، کاهش و در نتیجه از تخلیه روستاها جلوگیری به عمل می‌آید. با توجه به تأیید ناهمسانی‌ها در جامعه موردمطالعه، این نتیجه حاصل شده است که اجرای سیاست‌گذاری‌های کلی در راستای کاهش مهاجرت جوانان، همواره با شکست مواجه می‌شود. بنابراین پیشنهاد می‌گردد که در سیاست‌گذاری‌های مرتبط با کاهش مهاجرت روستاییان، مجموعه هر روستا و هر شهرستان به طور مجزا و نه به صورت استانی مورد مطالعه و برنامه‌ریزی قرار گیرند.

کلمات کلیدی