خشونت علیه کودکان به دلیل تاثیرات کوتاه مدت و بلند مدت آن بر روی کودکان از مهمترین انواع خشونت خانگی محسوب می شود. این نوع از خشونت عموما با شدت ها و الگوهای مختلف در بین بخشی از خانواده ها انجام می شود و به واسطه عدم گزارش این نوع از خشونت میزان شیوع آن در بین خانواده ها با آمارهای رسمی قابل استخراج نیست. بر این اساس مطالعه حاضر در پی شناسایی میزان شیوع و الگوهای اعمال خشونت علیه کودکان در خانواده های شهر مشهد می باشد. مطالعه بر روی 5425 خانواده دارای فرزند در شهر مشهد انجام شده است. شیوه نمونه‌گیری، احتمالی چند مرحله‌ای و واحد نمونه گیری اولیّه محلّات شهری(PSUs) است. واحد نمونه گیری در PSUs بلوک‌های شهری بودند. نتایج تحقیق نشان داد که 29 درصد از خانواده های مورد بررسی فرزند خود را به دلایل مختلف تنبیه بدنی یا روانی می‌کنند. بی توجهی و قهر کردن با 30.6 درصد و سیلی زدن با 20.4 درصد مهمترین شیوه های اعمال خشونت علیه کودکان می باشد. مطابق با نتایج تحقیق میزان شیوع خشونت در خانواده های دارای پایگاه اجتماعی – اقتصادی پایین بالاتر است. همچنین رابطه میزان شیوع خشونت با شرایط محیط خانواده نشان داد که میزان شیوع خشونت در میان خانواده هایی که دارای جو پرتنش تر و روابط نامناسب تر زن و شوهر هستند، بیشتر است. همچنین نتایج نشان داد که خانواده‌هایی که در محلات با ناامنی محیطی و نابهنجاریهای اجتماعی بالاتر زندگی می کنند، دارای میزان خشونت بیشتری هستند. همچنین روشهای اعمال خشونت با توجه به شرایط خانوادگی، اجتماعی و اقتصادی خانواده ها دارای تفاوت می باشد.

کلمات کلیدی