مقدمه: آمبولی فیبروزی غضروفی نخاع یک ضایعه حاد و غیر پیشرونده می‎باشد که مواد فیبروزی غضروفی هسته دیسک بین مهره‎ای، عروق پارانشیم نخاع را مسدود کرده و موجب ایسکمی و نکروز می‎شود. در ابتدای بیماری نشانه‌های درد وجود دارد اما حین معاینه و طول دوره‎ی بیماری درد وجود ندارد که باعث تفریق از فتق دیسک، شکستگی و دررفتگی مهره‎ها می‌شود. تاریخچه و شرح علائم: در بهمن ماه 97 یک قلاده سگ نر عقیم شده‎ی 5/4 ساله نژاد اشپیتز، به درمانگاه دانشکده دامپزشکی دانشگاه فردوسی مشهد با مشکل عدم وزن‎گیری روی اندامهای خلفی ارجاع گردید. براساس گفته صاحب حیوان، مشکل بطور ناگهانی از شب قبل بدون هیچگونه سابقه قبلی رخ داده بود. در معاینه عصبی، حیوان هوشیار ولی دچار پاراپارالایزیس بود. بررسی رفلکس‌های نخاعی حاکی از افزایش رفلکس پرینه، کلونیک بودن رفلکس کشکک، عدم پاسخ رفلکس پانیکولوس تا ناحیه T8، تست هوپینگ و ناکلینگ دستها‎ نرمال ولی اتساع اندام‎های حرکتی قدامی در حالت خوابیده به پهلو، و کاهش تون عضلات اندام‎های حرکتی خلفی بود. حس درد عمقی در پا‌ها وجود نداشت. با توجه به تاریخچه و نتایج معاینات عصبی، به ضایعه آمبولیِ فیبروزی- غضروفی نخاع در ناحیه T3-L3 مشکوک گردید. در میلوگرافی عدم عبور ماده حاجب در ناحیه T8 مشاهده گردید. با پیش‎بینی ضعیف بهبودی حیوان و بنا به درخواست صاحب آن، سگ یوتنایز گردید. در کالبد‌گشایی خونریزی درناحیه T8 نخاع مشاهده شد که جهت بررسی هیستوپاتولوژی نمونه برداری شد. پس از آماده سازی مقاطع، در بررسی میکروسکوپی نکروز آبکی، نکروز نورون‌ها، نفوذ سلول‌های آماسی و خونریزی مشاهده گردید. در نتیجه آمبولی فیبروزی غضروفی نخاع در ناحیه T8 تایید گردید. نتیجه گیری: آمبولی فیبروزی غضروفی نخاع یک ضایعه شدید می‎باشد و در حیواناتی که سابقه فعالیت‎های زیاد و بدون تاریخچه ضربه دارند و بیشتر در سنین 3 تا 7 سال دیده می‎شود. آزمایش CSF معمولا طبیعی می‎باشد. علائم بستگی به محل و شدت ضایعه نخاع دارد. ضایعات عمدتا در نواحی سینه‌ای- کمری (T3-L3) و کمری- خاجی (L4-S3) نخاع رخ می‌دهد. در آسیب T3-L3 نخاع انتظار می‎رود دست‎ها طبیعی و پاها علایم UMN را نشان دهند؛ اما در آسیب شدید این ناحیه بدلیل قطع آکسون‌های مهاری بالا‌رونده که از سلول‎های بوردر نخاع منشاء می‌گیرند و در قطعاتL1-L7 قرار دارند، دست‎ها در حالت خوابیده به پهلو دچار اتساع می‎شوند (سندرم شیف شیرینگتون) و علایم LMN در پاها نشان‌دهنده شوک نخاعی در ناحیه می‌باشد. برای درمان می‎توان از کورتیکواستروییدها استفاده و از زخم بستر و عفونت ادراری جلوگیری کرد؛ در صورت وجود حس درد پروگنوز بهبودی در 3 هفته بعد خوب خواهد بود.

کلمات کلیدی