چکیده در این مقاله تحولات مربوط به باروری زنان در خانواده از سال 1370تا 1390با استفاده از روش تحلیل ثانویهی آمار، اسناد و مدارک جمعیتی تحلیل شده است. نرخ رشد سالانه جمعیت کشور ایران در سال 1372حدود %3.9بوده که در سال 1390به 1.3درصد کاهشیافته؛ در چنین وضعیتی انتظار میرفت میزان رشد تعداد خانوارها متناسب با کاهش رشد جمعیت رو به افول بگذارد؛ درحالیکه نرخ رشد سالانهی تعداد خانوارها در سالهای 1372تا 22حدود 2.21درصد است که در مقایسه با سال 1390حدود 3.89درصد افزایش داشته است. همچنین آمار مربوط به بعد خانوار نیز طی این سه دهه به ترتیب از 2.11به 4.02و 3.24کاهش یافته است. بر اساس نظریهی گذار جمعیتی دوم نشان از ورود ارزشهای مدرنیسم و مظاهر آن (فردگرایی، صنعتی شدن و شهرنشینی) نظیر خانوادهی تک والد، تکفرزند، زوج زیستی و همباشی در کنار رشد پدیدهی طلاق دارد. در حال حاضر خانوارهای دارای جمعیت 2نفر به بالا با سهم 2درصدی از کل جمعیت در حال محو شدن هستند، نرخ رشد خانوارهای 3تا 4نفره که نیمی از جمعیت ایران را تشکیل میدادند نیز رو به کاهش است و در مقابل خانوارهای تکنفره با سهم 2درصدی در حال افزایش میباشند. میتوان نتیجه گرفت که طی سه دههی اخیر کاهش ترجیح باروری، میل به زندگی مجردی و تشکیل خانوارهای مستقل پیش از ازدواج در کنار عامل دیگری به نام طلاق باعث کاهش بُعد خانوار و افزایش تعداد خانوارها شده که نشاندهندهی ورود ارزشهای مدرنیسم به عرصهی خانوادهی ایرانی است

کلمات کلیدی