یکی از ابزارهایی که درنقد وتحلیل جنبه های محتوایی وساختاری آثار ادبی کاربرد مهم ونسبتأجدیدی دارد، بحث موتیف یا انگاره یا دانش بن مایه است.شناخت این ابزار به عنوان یکی از اصطلاحات رایج درهنروادب به علت خصلت برانگیزندگی وتکرارشوندگی آنها از مقوله های مهم ادبی محسوب می-گردد.دراین مقاله بر آنیم که از منظرکاربرد موتیف و تبیین جایگاه وکارکردهای آن ،به بررسی اجمالی آثاربرخی از داستان نویسنان شاخص دهه 1320، تا 1330مانند :صادق چوبک و جلال آل احمد وبزرگ علوی بپردازیم. زیرا در مجموعه آثار نویسندگان این دوره به عناصری بر می خوریم که آنها به علت تکرارشان در حلقه موتیف قرار می گیرند وهمچنین به اجمال به انواع کاربرد و کارکرد موتیف ها در آثار نویسندگان مذکور که فرآیند کاربرد این عناصر معنا دار حاکی از احساس و دغدغه و جهانبینی آن نویسندگان است ،اشاره می شود.

کلمات کلیدی