امروزه مطالعات آمایشی در عرصه های گوناگون برنامه ریزی شهری جایگاه مهمی دارد. آمایش شهری درواقع توسعه ی یکپارچه درراستای توسعهی پایدار شهری را تنظیم و تلاش میکند انسجام شهری را ازطریق توجه همزمان به مقیاسهای کلان و خرد محقق سازد و تقابلهای احتمالی ناشی از برنامه های توسعه را به حداقل برساند. باتوجه به این مسئله، هدف اصلی مطالعه ی حاضر این است که نشان دهد چگونه در چارچوب این رویکرد میتوان در مجموعه های باارزش شهری، نظیر مجموعه ی میدان شهدای مشهد تقابل ارتقای هویت و شرایط زندگی را مدیریت کرد و شرایط را بهبود بخشید. شیوه ی مطالعه ازنوع کمی و کیفی است. نتایج مطالعه به شکل ویژه دررابطه با دبیرستان شریعتی به عنوان یکی از عناصر مهم میدان شهدا و قدیمیترین مرکز آموزش مدرن شهر مشهد و با استفاده از مدلهای مسافت استاندارد و تحلیل شبکه نشان داد که در نتیجهی جابهجایی 470 دانشآموز آن، روزانه 3800 کیلومتر سفر در شعاع بیش از 6 کیلومتر بهسمت میدان و با هدف آن انجام میشود. این مسئله درمورد کارکرد سایر عناصر میدان نیز مشاهده میشود. نتیجه این است که به دلیل انطباق این کارکرد با گذشته و هویت مجموعه، تداوم فعالیت عناصر سبب ارتقای هویت و نیز شلوغی و کاهش کیفیت محیط زندگی این محدوده شده است. رویکرد انسجامبخشی آمایشی در این محدوده درارتباط با کارکرد عناصر هریک از اجزاء را در ارتباط با سایر عناصر مورد نظر قرار میدهد و با تکیه بر معیار تعادل، سعی دارد علاوهبر حفظ کارکرد، کاهش تراکم و افزایش کیفیت محیط را به دنبال داشته باشد.

کلمات کلیدی