یکی از مزایای داوری، علاوه بر حذف تشریفات، انعطاف در رسیدگی ماهوی به اختلاف است. داور می تواند با اختیاری که از طرفین بدست می آورد، رسیدگی خود را برمبنای انصاف قرار دهد و به صورت کدخدامنشانه قضاوت کند. اختیاری مهم که در مراجع قضایی معمول نیست اما داور به خوبی می تواند از آن استفاده کرده و رأی عادلانه صادر کند. شناسایی این اختیار در عین حال، سرنوشت ساز است زیرا طرفین و مراجع قضایی کنترل کننده باید بدانند داور براساس کدام مبانی و قواعد، به نتیجه مورد نظر دست یافته است؟ روح مشترک این نوع داوری ها که با عناوین مختلف معرفی می شوند، پرهیز از قواعد سخت و خشک قانون و پناه بردن به معیارهای منعطف برای تعدیل شرایط طرفین است. با این حال، این معیار، خود نیز ابهام دارد و از این رو شایسته است با نگرشی تطبیقی به این داوری، دقت در رویه های قضایی و اندیشه های حقوقی، آن را قابل کنترل و قابل درک نمود. موضوع مقاله حاضر شناسایی داوری مذکور و مفاهیم مرتبط با آن است.

کلمات کلیدی