گردشگری یکی از فعّالیت‌هایی است که به‌دلیل تنوع در مشاغل، زمینۀ اشتغال و کارآفرینی بسیار زیادی برای زنان دارد و آن‌ها بهراحتی می‌توانند در کنار فعّالیت‌های روزمره و خانگی خود به این کار بپردازند. از این رو، کار مولد امّا پرداختنشد‌‌‌ۀ زنان روستایی در بخش گردشگری نقش مهمی در افزایش درآمد خانواده و کاهش هزینه‌های تولید و تشکیل سرمایه دارد و از همه مهمتر، بیانگر سهم آن‌ها در اقتصاد ملّی کشور است، با این وجود، از جمله محروم‌ترین گروه‌های جامعه هستند که همواره به‌عنوان قشری آسیب‌پذیر در تله‌ای از دام محرومیت شامل: بیقدرتی و فقر گرفتارند. در این میان گردشگری روستایی می‌تواند راه‌حلی اساسی برای احیای نواحی روستایی محروم از طریق متنوعسازی منبع درآمد باشد، لذا با ترویج گردشگری روستایی بخش مهمی از درآمدهای مناطق شهری در مناطق روستایی خرج می‌شود که همین امر منجر به بازتوزیع درآمد در این مناطق خواهد شد. تنوع‌بخشی به اقتصاد روستایی در بخش گردشگری از طریق زنان موجب افزایش فرصت‌های شغلی و به تبع آن، فرصت‌های شغلی جدیدی برای زنان ایجاد می‌شود. بر این اساس، هدف این پژوهش بررسی نقش زنان در توسعۀ گردشگری روستایی روستاهای بخش شاندیز است. بهمنظور بررسی این هدف نقش زنان در ابعاد مختلف اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی بررسی شد. نتایج حاصل از آزمون مقایسه میانگین‌‌ها نشان داد با ‌‌‌توجّه به مقدار میانگین 2.65 در کل می‌توان گفت نقش زنان در توسعۀ گردشگری روستایی در حدِّ کم است و همچنین نتایج حاصل از آزمون همبستگی پیرسون نشان داد رابطۀ مستقیم و معناداری میان ‌‌‌توسعۀ صنعت گردشگری و میزان درآمد زنان روستایی وجود دارد، بنابراین هر چقدر صنعت گردشگری روستایی توسعه پیدا کند، درآمد زنان روستایی نیز افزایش می‌یابد؛ لذا پیشنهاد می‌شود موانع و مشکلاتی که بر سر راه توسعۀ گردشگری روستایی است، برداشته شود و مدیران و برنامه‌ریزان روستایی به‌طور جدّی به این صنعت در روستاها ‌‌‌توجّه کنند تا از این طریق روستاهایی که دارای قابلیت گردشگری هستند، به توسعه دست یابند و بدین وسیله، موانع اشتغال، ‌‌به‌خصوص برای زنان در روستاها از میان برداشته شود.

کلمات کلیدی