سرطان پروستات به عنوان دومین بدخیمی شایع بعد از سرطان ریه در مردان در سراسر دنیا شناخته می شود. بروز و مرگ و میر سرطان پروستات با افزایش سن ارتباط مستقیم دارد، به طوریکه میانگین سن تشخیص این سرطان 66 سال می باشد. استفاده از شیمی درمانی در بیماران با سرطان پروستات مقاوم به هورمون درمانی، به عنوان یک روش موثر جهت بهبود کیفیت زندگی بیمار، کاهش درد و کاهش سطح PSA، عمل می کند. کاربوستریل ها متشکل از یک گروه بزرگ مشتقات کوئینولون با ساختار 2 حلقه ای ناهمسان اند که از یک حلقه بنزن و یک حلقه لاکتام آروماتیک ۶ وجهی تشکیل شده اند و دارای چندین جایگاه مختلف با قابلیت جایگزینی توسط گروه های جانشینی دلخواه می باشند. با توجه به نقش کاربوستریل ها در مهار رشد سلول های سرطانی و رشد تومور، از مشتقات مختلف این ساختار در طراحی و کشف داروهای ضد توموری استفاده می شود. در این پژوهش ، اثرات ضد سرطانی 7-ژرانیل اکسی کاربوستریل (7-GQ) بر رده های سلولی PC3 و DU145 (سرطان پروستات انسان) و همچنین سلول های طبیعی HDF (فیبروبلاست پوست انسانی) با استفاده از آزمون MTT مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج آزمون MTT مشخص کرد که مقادیر IC50 این ترکیبات بر روی سلول‌های PC3 و DU145 بعد از گذشت 24، 48 و 72 ساعت به ترتیب (56، 35 وµg/ml 28 )و (68، 42 و µg/ml40) می‌باشد. همچنین برای سلول های HDF مقادیر برای 7-GQ به ترتیب برابر با (243، 236 وµg/ml 210) تعیین گردید. در نهایت، نتایج ما نشان می‌دهند که 7-GQ می‌تواند به عنوان یک ماده ضد سرطانی بالقوه در درمان سرطان پروستات مورد استفاده قرار گیرد. بررسی های بیشتر برای تعیین چگونگی القا مرگ سلولی توسط این ترکیب، و همچنین مطالعه اثرات این ماده در شرایط درون تنی می تواند در مطالعات بعدی مورد توجه قرار گیرد.

کلمات کلیدی