گردشگری به عنوان یکی از پیشرانهای توسعه، جایگاه مهمی در تحولات امروزی دارد. در این میان شهرها بیشترین اثرپذیری را از گردشگری دارند. برخی از این اثرات سبب رونق فضای شهر و تقویت مناسبات بین محیط و انسان م یشود. سلسله ارتباطات گردشگری با فضای جغرافیاییِ مقصد، مورد تاکید است. توریستی شدن در شکل منفی خود به « توریستی شدن » در ادبیات امروز با عنوان حضور انبوه، خودجوش و بدون برنام هریزی خدمات گردشگری در مقصد اشاره دارد که سبب تنزل کیفی محیط و فشار بیش از حد بر فضای جغرافیایی شهر است. از جمله نتایج این موضوع ناپایداری محلات شهری به عنوان عال یترین مصداق فضای جغرافیایی است. این مطالعه به شکل ویژه به بررسی این موضوع در محله سرشور مشهد می پردازد. محله ای با صبغه تاریخی درخشان که بخشی از هویت و فرهنگ شهر مشهد به شمار م یآید. شیوه مطالعه توصیفی-تحلیلی و مبتنی بر مشاهدات عینی محقق در محله و انجام 12 مصاحبه عمیق با ساکنین قدیمی آن است. نتایج این بررسی بیانگر آن است که طی سالیان اخیر و به بهانه نوسازی و حضور سرمای هگذارانِ دولتی، نظامی و خصوصی، بخش مهمی از کاربریهای محله تغییر یافته به کاربریهای اقامتی تبدیل شده اند. این تغیی ر عملا سبب برهم خوردن شبکه ارتباطات درون محل های شامل ارتباطات ساکنین با یکدیگر و ارتباطات ساکنین و فضای کالبدی و نهایتا سبب خروج ساکنین بومی و افزایش سرعت تغییرات و ناپایداری محله شده است.

کلمات کلیدی