در حالی که به دنبال نسخه پیچی برای موضوعات مختلف و تبیین گذارهای پیش رو هستیم خبر نداریم که خانه و کاشانه ای برایمان باقی نمانده است. علوم سیاسی در معنای اول علم مطالعه دولت و سیاست گذاری هایی است که هر حکومت انجام می دهد. پوشش دادن سیاست داخله و خارجه به لحاظ آسیب ها و ارائه راه کار وظیفه علوم سیاسی است. در مرحله بعد سطوح قدرت از دولت و حکومت به نهادها و موضوعات زندگی روزمره کشیده می شود و علوم سیاسی به سوی سایر رشته ها حرکت می کند. در ایران علوم سیاسی به لحاظ آزمون های دانشگاهی، وضعیت استخدامی، نفوذ در میان شهروندان و ارائه راه کار جایگاه خود را از دست داده است. در جدال معرفتی و به علت های مختلف کارشناسان و پژوهشگران علوم سیاسی از رشته خویش غافل شده اند و همه مزیت های رشته علوم سیاسی توسط سایر رشته ها مصادره مطلق گردیده است. تا جایی که اصحاب علوم سیاسی سر در فلک مشغول حل مشکلات و آسیب ها بودند خانه و کاشانه و همه موضوعات بومی رشته علوم سیاسی به یغما رفت. در این مقاله سعی می گردد مصادره های علوم سیاسی در الاهیات فقه، جامعه شناسی سیاسی و سیاست اجتماعی، مدیریت دولتی، علوم تربیتی و آموزش، مطالعات جهان و حتی رشته های مهندسی و پزشکی واکاوی گردد. در حالی که باید اصل و مبنا در بررسی و راه کارهای سیاست گذاری رشته علوم سیاسی باشد و رشته های دیگر فرعی و کمکی باشند اکنون علوم سیاسی تقریبا جایگاه معرفتی و تکنیکی خود در نزاع رشته ها را از دست داده است. در این مقاله به بررسی علل، وضعیت موجود و ارائه راه کار برای احیاء جایگاه علوم سیاسی پرداخته می شود.

کلمات کلیدی