در این مطالعه به بررسی کیفیت آب زیرزمینی دشت زراعی چناران واقع در استان خراسان رضوی جهت مصارف کشاورزی پرداخته شده است. بهمنظور تعیین ترکیب شیمیایی آبها، تعداد هشت نمونه آب زیرزمینی )چاه( از منابع آبی درصد سدیم ،(Wilcox) این منطقه برداشت شد. ارزیابی کیفی آبها جهت مصارف آبیاری با استفاده از نمودار ویلکاکس 37/ مشخص شد که 5 (Piper) انجام شد. در بررسیهای صورت گرفته توسط نمودار پایپر )MH( و خطر منیزیم )Na%( 12 درصد دارای / درصد از نمونهها دارای تیپ منیزیم کلره، 25 درصد دارای تیپ منیزیم بیکربناته و کلسیم بیکربناته و 5 37/5 درصد از نمونههای مورد مطالعه در رده خیلی شور و نامناسب Wilcox تیپ کلسیم کلره هستند. بر اساس نمودار 12 درصد از نمونهها در رده مشکوک قرار دارند. پارامتر خطر منیزیم / برای آبیاری و بر اساس پارامتر درصد سدیم تنها 5 نشان داد که 75 درصد از نمونهها دارای خطر منیزیم بیش از 50 درصد هستند و برای کشاورزی مناسب )MH( نیستند. برهمکنش بین آب و سنگهای رسوبی بعنوان عامل مهم تعیین کننده شیمی آبها میتواند منجر به افزایش شوری آب و در نهایت کاهش کیفیت جهت مصارف آبیاری باشد. تعیین سهم منابع آلودگی های انسان زاد مانند سموم و آفت کشها در افزایش شوری این آبها در برنامه ی مطالعاتی پیش رو قرار دارد.

کلمات کلیدی