مقدمه: هدف این مطالعه حاضر ارزیابی مدل علی نقش میانجی طرحواره های ناسازگار اولیه در رابطه میان بدرفتاری عاطفی دوران کودکی با پرخاشگری بزرگسالی می باشد. روش: تحقیق حاضر در چهارچوب طرح همبستگی قرار می گیرد. جامعه هدف شامل تمام افراد بین 18 تا 50 سال می باشد، جامعه آماری پژوهش حاضر دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد و موسسات آموزش عالی شهرستان مشهد بود. حجم نمونه براساس فرمول کوکران در سطح 5 درصد 384 نفر انتخاب گردید. انتخاب آزمودنی ها بصورت داوطلبانه بود. بعد از کنار گذاشتن پرسشنامه های ناقص، داده های 266 نفر مورد تحلیل آماری قرار گرفت. آزمودنیها پرسشنامههای پرخاشگری باس پری ) – AQ (، طرحوارههای ناسازگار اولیه ) YSQ ( و پرسشنامه تجارب دوره زندگی ) LEQ ( به صورت داوطلبانه تکمیل کردند. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی )محاسبه میانگین، انحراف معیار، همبستگی های مرتبه صفر پیرسون و رگرسیون همزمان( استفاده شد. سپس تحلیل الگویابی معادلات ساختار انجام گرفت. برای تجزیه و تحلیل دادهها از نرم افزار SPSS و لیزرل استفاده گردید. یافته ها: ضریب مسیر مستقیم مدل معادله ساختاری تجارب منفی کودکی به طرحواره ناسازگار 38 / 0 و طرحواره ناسازگار به پرخاشگری 64 / 0 است که آزمون T معناداری این مسیرها را نشان می دهد. ضرایب مسیر نشان میدهد که اثر کلی تجارب منفی اولیه کودکی به پرخاشگری 46 / 0 است که سهم مسیرهای غیرمستقیم 24 / 0 و مستقیم 22 / 0 است. نتیجه گیری: میتوان نتیجه گرفت که طرحوارههای ناسازگار اولیه، رابطه میان تجارب بدرفتاری عاطفی دوران کودکی با پرخاشگری را تحت تاثیر قرار میدهد و مدل علی نقش میانجی طرحواره های ناسازگار اولیه در رابطه میان بدرفتاری عاطفی دوران کودکی با پرخاشگری بزرگسالی تایید می گردد.

کلمات کلیدی