هدف این پژوهش بررسی وضع موجود نوآوری در سازمان‌های واسطه شهر مشهد و پیش‌بینی سمت و سوی نوآوری در افق 1404 می-باشد که در این راستا بر اساس نمونه گیری ساده تصادفی 100 نفر بر اساس فرمول مورگان انتخاب و پرسشنامه ها با سه عامل کلیدی و 44 عامل موثر در 4 سازمان شهری شرکت شهرک های صنعتی، دانشگاه فردوسی، سازمان راه و شهرسازی و شهرداری مشهد پر شد، سپس 9 نفر از متخصصین این سازمان ها با استفاده از نمونه گیری گلوله برفی انتخاب و مصاحبه نیمه ساختاریافته با آن ها انجام پذیرفت. این پژوهش از نظر هدف از نوع تحقیقات کاربردی است و از نظر ماهیت و روش، از نوع تحقیقات توصیفی – تحلیلی می باشد. به دلیل نرمال نبودن و طیفی بودن داده ها همچنین تفاوت معنی دار گویه ها و رتبه‌بندی مطلوب‌ترین عوامل موثر در وضع موجود نوآوری و عدم قطعیت و ابهام بالای آن ها در افق 1404 از آزمون فریدمن استفاده شده است. همچنین بمنظور ارزیابی وضعیت موجود و ابهام در افق مورد نظر لایه میانی ارتباط دهنده بصورت ترکیبی از چهار مدل استفاده گردیده است. بر اساس یافته های پژوهش و مصاحبه با متخصصین مدیران شهری تمایل چندانی به نوآوری در پروژه‌های شهری ندارند، حتی اگر در مراحل اولیه پژوهش در طرح‌ها نوآوری در نظر گرفته شود در مرحله اجرا با مشکلات فراوانی روبه رو می‌شوند. همچنین عدم وجود تعامل افقی(بین سازمانی) و عمودی(سازمان و مردم) در سازمان‌ها و وجود قوانین دست و پاگیر و موازی کاری‌های فراوان باعث شده عوامل موثر نوآوری شهری با عدم قطعیت بالایی همراه بوده و رسیدن به شهر نوآور در افق 1404 تقریبا بعید باشد. در نتیجه دستیابی به شهر نوآور تغییرات بنیادی در عوامل کلیدی و موثر نیاز است که این امر اهتمام همه جانبه‌ای از طریق مدیران هم در بعد محلی و هم در بعد ملی را می‌طلبد. در نهایت نیز پیشنهاداتی جهت دستیابی به شهر نوآور توسط متخصصین شهری ارائه شده است.

کلمات کلیدی