زمینه و هدف: مولتیپل‌اسکلروزیس (ام‌اس) یک بیماری خودایمنی است که منجر به انحطاط عصبی پیشرونده می‌شود. عوامل نوروتروفیک مانندBDNF نقش مهمی در پاتوژنز و درمان ام‌اس بازی می‌کنند. این تحقیق با هدف تعیین تاثیر هشت هفته تمرین پیلاتس بر سطح سرمی BDNF و تعادل پویای مردان مبتلا به ام‌اس انجام شد. روش تحقیق: روش مطالعهی این تحقیق از نوع نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون بود. تعداد22 مرد مبتلا به ام‌اس با میانگین سنی 7/3±9/34 سال، توده بدنی 3/4±07/24 کیلوگرم بر متر مربع و سطح ناتوانی 07/1±6/3، به صورت هدفمند و داوطلبانه انتخاب شده و سپس به صورت تصادفی به دو گروه تمرین (12 نفر) و کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. آزمودنی‌های گروه تجربی، در یک دوره برنامه تمرین پیلاتس، به مدت هشت هفته و سه جلسه در هر هفته شرکت کردند. در مرحله‌ی پیش‌آزمون و پس‌آزمون، آزمون تعادل TUG جهت سنجش تعادل بیماران و نمونه‌گیری خونی جهت اندازه‌گیری سطح BDNF سرم (24 ساعت قبل و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین پس از 12 ساعت ناشتایی) انجام گرفت. در پایان، برای مقایسه تغییرات درون‌گروهی و بین‌گروهی به ترتیب از آزمون‌های تی‌وابسته و تی‌مستقل با سطح اطمینان 05/0P ≤ استفاده شد. یافته‌ها: در گروه تجربی بعد از دو ماه تمرین افزایش معناداری در سطح سرمیBDNF گزارش شد (012/0P=). همچنین تغییرات آزمون تعادل(043/0P=) نیز معنادار بود. شایان ذکر است که در گروه کنترل هیچگونه تغییر معناداری گزارش نشد. نتیجه‌گیری: یک دوره برنامه تمرینی منتخب پیلاتس باعث بهبود تعادل پویا شده و سطح BDNF را افزایش می‌دهد. بنابراین مطالعه‌ی حاضر نشان می‌دهد که ورزش پیلاتس می‌تواند به عنوان بخش مهمی از برنامه‌های توانبخشی بیماران مبتلا به ام‌اس به‌کارگرفته شود.

کلمات کلیدی