مطالعه ی حاضر بنا دارد در جهت توسعه یِ الگویی زمینه مند از بایسته هایِ رفتاریِ نقشِ آموزشیِ اساتید دانشگاه های دولتی ایران کوشش نماید. در این مطالعه، ساز و کار مربوط به روش تحقیقِ پدیدار شناسی از این جهت که به فهم تجربه زیسته مشارکت کنندگان کمک می کند به کار گرفته شد. جامعه مورد مطالعه اعضای هیات علمی دانشگاه های دولتی شمال شرق کشور که دارای حداقل رتبه علمی دانشیاری با ده سال سابقه کاری بودند در نظر گرفته شد. روش نمونه گیری هدفمند اجرا و این فرآیند تا جایی ادامه پیدا کرد که از طریق تکرار یافته ها کفایت اندازه ی نمونه مسجل شد. نتایج تحلیل داده ها به روش تحلیل محتوای قراردادی نشان داد که الگویِ رفتارهایِ نقشِ آموزشی، دارای 12 مولفه شامل \\\"جهت دهی\\\"، \\\"عشق به حرفه\\\"، \\\"هدایت گریِ تخصصی\\\"، \\\"خبره بودن\\\"، \\\"توسعه دهنده ی منابع\\\"، \\\"ارزیابیِ حرفه ای\\\"، \\\"پایشگری و تنظیم\\\"، \\\"مربی گری\\\"، \\\"مدیریت کلاس درس\\\"، \\\"تسهیل گریِ یادگیری\\\"، \\\"شمول گرایی\\\" و \\\"در دسترس بودن\\\" است. نتایج این مطالعه می تواند در جهت بهسازیِ توانمندی های مرتبط با نقش آموزشی اساتید دانشگاه یاری رسان باشد.

کلمات کلیدی