در رشته های پرتابی مانند سافت بال، بیس بال و هندبال آسیب های شانه و آرنج به دنبال پرتاب های مکرر بسیار شایع است. با توجه به اینکه تولید نیرو در زنجیره کینتیک ابتدا توسط انقباض هماهنگ و به موقع عضلات اندام تحتانی رخ می دهد، خستگی این عضلات مانع عملکرد بهینه شده و ممکن است موجب نقص در تولید و انتقال نیرو به اندام فوقانی در طول زنجیره حرکتی شود. با توجه به ارتباط بخش های مختلف زنجیره حرکتی، احتمالا کینماتیک اندام فوقانی نیز تغییر می کند. از این رو هدف از این تحقیق بررسی تاثیر خستگی عضلات اندام تحتانی ناشی از حرکات تکراری بر کینماتیک پرتاب بالای سر است. در این تحقیق نیمه تجربی 12 بازیکن سافت بال لیگ کشوری در قالب یک گروه شرکت کردند. آنها سه پرتاب با حداکثر سرعت، بلافاصله قبل و بعد از پروتکل خستگی، به سمت هدفی که 9 متر از آنها فاصله داشت، انجام دادند. اطلاعات کینماتیکی (ابداکشن افقی بازو در لحظه تماس پا، حداکثر زاویه چرخش خارجی بازو، حداکثر سرعت چرخش داخلی بازو و حداکثر سرعت اکستنشن آرنج) با استفاده از سیستم تجزیه تحلیل ویدیویی 8 دوربین (Qualisys, Inc,Gothenberg,Sweden) حین پرتاب ثبت شد.پروتکل خستگی شامل 10 اسکات (90 درجه فلکشن زانو)، 2 پرش عمودی و 20 پله (با ارتفاع 31 سانتی متر) تا زمانیکه به معیار خستگی دست یابد، بود. نتایج این تحقیق افزایش معنی داری در زاویه ابداکشن افقی بازو در لحظه تماس پا، حداکثر زاویه چرخش خارجی بازو، حداکثر سرعت چرخش داخلی بازو و حداکثر سرعت اکستنشن آرنج نشان داد. نتایج این تحقیق ارتباط عملکردی بین اندام تحتانی و فوقانی را تایید می کند. همچنین با توجه به اینکه افزایش در این مقادیر از عوامل خطرزای آسیب اندام فوقانی است، بهبود استقامت عضلات اندام تحتانی در ورزشکاران پرتابی باعث پیشگیری از بروز آسیب در شانه و آرنج خواهد شد.

کلمات کلیدی