عموماً کنترل سیستمهای توزیعشده در دو نظام کلی انجام میگیرد. در اولی معادلاتِ سیستم به کمک روشهای گسستهسازی مکانی به معادلات دیفرانسیل معمولی تبدیل میشوند. در نتیجه، یک فضای حالت بزرگ پدیدار میشود که چالشهایی از جمله بار زیاد محاسباتی، چالشهای مربوط به کنترلپذیری و رویتپذیری و در صورت کنترل تمام حالتها، ادوات کنترلی زیادی را به طراح تحمیل میکند. در رویکرد دیگر، سیستم در فضای هیلبرت مورد بررسی قرار میگیرد و کنترلکننده نیز در همین فضا طراحی میشود. استفاده از این روشمستلزم تخصص طراح در نظریهی معادلات دیفرانسیل جزئی غیرخطی است.به علاوه،در این روش نیز کنترلکننده باید قبل از پیادهسازی در دامنهی مکانیِ خود گسسته شود، پس ابعاد کنترلکنندهی حاصل باز هم میتواند بزرگ باشد.از طرفی استخرهای خورشیدیبه عنوان نمونهای از سیستمهای توزیع شدهبا معادلات دیفرانسیل جزئی سهمیگونِ غیرخطی، ذاتاً ناپیدار هستند و همین امر کاربردِ آنها را به عنوان منبعی ارزان برای استحصال انرژی و نمک محدود کرده است. تاکنون استخرهای خورشیدی با تنظیم پروفایل غلظتتوسط یک فرد خبره بهره پایدار میشدهاند. ما در این مقاله با استفاده از ایدهی کنترل مرزی و استفاده از مفهوم حوضچههای افتان،دینامیک افتِ حوضچههای افتان را به دست میآوریم و سپس یک ساختار کنترلی تناسبی-انتگرالگیر پیشنهاد میکنیم که قادر است با حداقل تجهیزات و با بهرهگیری از نفوذ ملکولی طبیعی نمک، استخر را در تمام طول سال پایدار نگه دارد. این ساختار خواهد توانست استخرهای خورشیدی را به عنوان یک نامزد ارزان قیمت برای تولید انرژی مخصوصا در سواحل جنوبی ایران مطرح کند.

کلمات کلیدی