هدف از این مقاله، بررسیِ کاربرد میراگرهای الاستومری هوشمند مغناطیسی (MRE) یا الکتریکی (ERE) در کاهش میزان ارتعاشات و گسترش ناحیه پایداری سیستم‌های دوار است. در این راستا، از روش المان محدود بر پایه‌ی تئوری تیر رایلی برای مدل‌کردن محور با میراگرهای ERE/MRE استفاده شده است. در مدل‌سازی اجزا محدود، اینرسی دورانی، اثرات ژیروسکوپی و میرایی داخلی محور، لحاظ گردیده است. در شبیه‌سازی، ضرایب سفتی و میراییِ الاستومرهای ERE/MRE، تابعی از میدان مغناطیسی/الکتریکی لحاظ شده‌است. نتایج مدل‌سازی نشان می‌دهد که استفاده از الاستومرهای ERE/MRE باعث کم‌شدن سرعت بحرانی و کاهش دامنه ارتعاشات می‌شود و سرعت حدی پایداری سیستم بهبود می‌یابد. همچنین، نتایج حاکی از آن است که استفاده از الاستومرهای MR در مقایسه با الاستومرهای ER، تاثیر بیشتری در میراسازی ارتعاشات و گسترش ناحیه‌ی پایداری سیستم دارند. در نهایت، به‌منظور گسترش ناحیه پایداری سیستم دوار به سرعت‌های دورانی بالاتر، از یک استراتژی کنترلی روشن-خاموش ساده استفاده شده است. طرح جدید می‌تواند برای بهینه‌سازی سطح ارتعاش و گسترش ناحیه پایداری سیستم‌های دوار کارآیی موثری داشته باشد.

کلمات کلیدی