آب مهم‌ترین عامل محدودکننده برای توسعه کشاورزی در مناطق خشک و نیمه‌خشک محسوب می‌شود. در کشورمان، علاوه بر کمبود آب که مشکلاتی را برای توسعه کشاورزی در پی داشته، عدم استفاده بهینه از آب‌های استحصالی نیز باعث شده است تا محصول کمتری به عمل آید. لذا با توجه به سهم عظیم مصرف آب در بخش کشاورزی و همچنین پایین بودن بهره‌وری آب، انتخاب و به‏کارگیری راهکارهایی در زمینه‌ی بهبود روش‌های آبیاری و بهینه‌سازی مصرف آب در گیاهان، ضروری به‏نظر می‌رسد. در این تحقیق، برنامه‌‏ریزی مدیریت آبیاری برای گیاه گندم توسط مدل بهره‌وری آب محصول (AquaCrop) در مراحل مختلف رشد در شرایط کم آبیاری و بیش آبیاری در شرایط استرس بررسی شده است. با توجه به‏اینکه در برنامه‏ریزی آبیاری در طول دوره رشد، همواره عمق ثابتی از آب به گیاه‏داده می‏شود لذا در این پژوهش باتوجه‏به شرایط آب مورد نیاز گیاه در زمان‏های مختلف، عمق آب آبیاری تغییر یافت. بدین منظور، داده‌های مورد نیاز مدل شامل اطلاعات اقلیمی، گیاهی، مقادیر آبیاری اعمال شده و داده‌های خاک مربوط به گندم به مدل داده شد. سپس با تغییر دور و عمق آبیاری، میزان بهره‌وری آب و مقدار کل ماده خشک گندم ارزیابی شد. حالت بهینه انتخاب شده برای محصول استفاده شده در این پژوهش ،در دور 10 روز و با اعمال اعماق متفاوت آبیاری، با بهره‏وری 19/20 کیلوگرم بر متر مکعب به‏دست آمد.

کلمات کلیدی