توسعه حرفه ای اعضای هییت علمی در جهت پیشبرد اهداف و بهبود کیفیت دانشگاه حایز اهمیت اساسی است، چنان که از آن می توان به عنوان شاه کلید توسعه دانشگاه یاد کرد. دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی به عنوان یکی از نهاد های استراتژیکی پرورش نیروهای متخصص و مورد نیاز جامعه به حساب می آیند و اعضای هییت علمی به عنوان عامل اصلی جهت-دهنده ی سرمایه های فکری و اجتماعی، نه تنها در سطح دانشگاه، بلکه در سطح کشور، نقش ویژه ای ایفا می کنند؛ از این رو، توسعه حرفه ای هییت علمی به عنوان بخشی از مدیریت منابع انسانی در سطح دانشگاه جایگاه خاصی را در مدیریت دانشگا ه ها دارد. برای اینکه این حوزه از مدیریت منابع انسانی در جایگاه مناسب و شایسته خود قرار گیرد، نیازمند به کارگیری ابزار و برنامه ای هدفمند و تلاش های نهادینه شده است تا استفاده از آن ها توسعه حرفه ای اعضای هییت علمی را در پی داشته باشد. بدین منظور، پیاده سازی برنامه توسعه فردی می تواند یکی از شاخص های کیفی جهت توسعه حرفه ای اعضای هییت علمی در دانشگاه-ها محسوب گردد. زیرا از یک سو تناسب برنامه توسعه فردی با ویژگی های تعلیم و تربیت بزرگسالان، هییت علمی را تشویق به خودراهبری و احساس مسیولیت برای توسعه حرفه ای خود می کند و از طرف دیگر، به مدیران ارشد و بخش منابع انسانی در ارایه بازخورد بهتر و برنامه ریزی برای فعالیت یادگیری اثربخش در مسیر توسعه حرفه ای کارکنان خود ، یاری می دهد. در این میان، توجه به استفاده از راهبرد های جدید برای توسعه حرفه ای اعضای هییت علمی با تمرکز بر نقاط قوت و ضعف هر یک از آنها، در نظر گرفتن فعالیت توسعه ای مناسب، ارایه بازخورد های عملکردی و زمان بندی مناسب برای کسب شایستگی های لازم برای هر یک از اعضای هییت علمی، دغدغه ی اصلی مدیران منابع انسانی دانشگاه ها جهت توسعه حرفه ای اعضای هییت علمی به شمار می آید. نکته حایز اهمیت اینجاست که با وجود پیچیدگی سازمان های عصر نوین، مدیران منابع انسانی هیچ رویکرد مناسبی را جهت توسعه حرفه ای کارکنان ندارند. پژوهش حاضر تلاش می ورزد با استفاده از روش تحلیلی- توصیفی و با معیار قرار دادن ویژگی های برنامه توسعه فردی، آن را بدیل مناسب جهت توسعه حرفه ای هییت علمی پیشنهاد نماید.

کلمات کلیدی