در میان مخاطرات طبیعی مربوط به آب و هوا، پدیده خشکسالی به علت گستردگی اثرات در بخش‌های مختلف و دامنه‌های تأثیر آن دارای پیچیدگی زیاد می‌باشد. طی دهه‌های اخیر در بخش خشکسالی هواشناسی و کشاورزی با درک تأثیر دما در کنار متغیر بارش، شاخص‌های مختلفی مبتنی بر مؤلفه‌های بارش و تبخیر و تعرق پتانسیل نظیر شاخص شناسائی خشکسالی (RDI) و شاخص بارش- تبخیر و تعرق استاندارد شده (SPEI) توسعه و در مناطق مختلف مورد استفاده واقع شده‌اند. در این پژوهش به ارزیابی و بررسی تأثیر جایگزینی مقادیر تبخیر از تشت به جای مقادیر تبخیر و تعرق پتانسیل در شاخص‌هایSPEI ، RDI و eRDI در محدوده‌ی دشت کاشمر و بردسکن پرداخته می‌شود. بدین منظور از مقادیر متغیرهای بارش، تبخیر و نیز مقادیر تبخیر و تعرق محاسبه شده از روش هارگریوز طی یک دوره آماری 29 ساله استفاده و مقادیر شاخص‌های خشکسالی در مقیاس‌های سالانه و فصلی تعیین‌گردید. در ادامه با جایگزینی مقادیر تبخیر از تشت به جای مقادیر تبخیر و تعرق پتانسیل در شاخص‌های SPEI، RDI و eRDI مقادیر شاخص‌های جدید نیز در همان مقیاس‌ها محاسبه گردیدند. بر پایه‌ی نتایج بدست آمده جایگزینی مقادیر تبخیر از تشت به جای تبخیر و تعرق پتانسیل در شاخص‌های RDI و eRDI نتایج مشابهی داشته و از همبستگی بالایی با یکدیگر برخوردارند. ولی در شاخص SPEI جایگزینی این مقادیر سبب تغییر مقادیر شاخص خشکسالی و فراوانی طبقات رطوبتی شده است. پیشنهاد می‌شود مشابه با این پژوهش در مناطق دیگر و با شرایط آب و هوایی متفاوت انجام شده با بتوان به نتایج جامع‌تری رسید.

کلمات کلیدی