زمینه و هدف مطالعات متعددی تلفیق و ترکیب دو رشته روان شناسی و قلب شناسی را فراهم آورده اند تا به کمک علم روان شناسی به پیشگیری و درمان بهتر بیماری های مرتبط با قلب پرداخته شود. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر شخصیت سنخ D بر حافظه کاری و حافظه آینده نگر و پیروی از درمان بیماران کرونر قلب بود. روش بررسی این پژوهش به شکل تجربی و شیوه تک آزمودنی با کنترل خط پایه چندگانه هم زمان و با پیگیری شش هفته ای اجرا شد. جامعه آماری را تمامی بیماران قلبی بیمارستان فوق تخصص رضوی مشهد تشکیل دادند. پنج نفر مرد مبتلا به بیماری قلبی به روش نمونه گیری هدفمند از میان افراد مراجعه کننده به بیمارستان فوق تخصصی رضوی انتخاب شدند. بیماران پس از احراز شرایط درمان در پژوهش حاضر شرکت کردند. اثربخشی پروتکل درمانی طی سه مرحله خط پایه و درمان ده جلسه ای و پیگیری شش هفته ای، با استفاده از پرسشنامه شخصیت سنخ D، پرسشنامه حافظه آینده نگر ذهنی (PMQ)، آزمون حافظه کاری وکسلر و پرسشنامه پیروی از درمان (MMAS-۸) بررسی شد. داده ها به روش ترسیم دیداری با استفاده از نرم افزار اکسل و همچنین محاسبه فرمول شاخص تغییر پایا (RCI) و فرمول درصد بهبودی تحلیل شدند. یافته ها نتایج نشان داد تکنیک های شناختی، تجربی، روابط بین فردی و رفتاری در طرحواره های ناسازگار (۰٫۰۷۴=p)، شخصیت سنخ D (۰٫۰۳۳=p)، حافظه کاری (۰٫۰۸۵=p)، حافظه آینده نگر (۰٫۰۴۲=p) و پیروی از درمان پزشکی (۰٫۰۰۳=p) بیماران قلبی از نظر آماری و بالینی معنادار بود. نتیجه گیری بنا به نتایج به دست آمده طرحواره درمانی در کاهش شخصیت سنخ D، افزایش حافظه کاری و آینده نگر و پیروی از درمان پزشکی فراگیر موثر است.

کلمات کلیدی