هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی توحید درمانی بر بهبود نارسایی کنش‌های اجرایی و کاهش پرخاشگری مجرمین زندانی مبتلا به اختلال شخصیت بود. روش پژوهش شبه آزمایشی است که در آن از طرح پیش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه کنترل استفاده شده است. روش پژوهش حاضر جامعه موردمطالعه‌ی این پژوهش مردان زندانی یکی از واحدهای مشاوره‌ زندان مرکزی شهر مشهد بودند (408 نفر). از میان آن‌ها 30 نفر که ملاک‌های ورود را دارا بودند، به‌صورت در دسترس به‌عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی (15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه کنترل) گمارده شدند و در پایان مداخله داده‌های 21 نفر (12 نفر گروه آزمایش و 9 نفر گروه کنترل) مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. ابزارهای پژوهش حاضر پرسشنامه چند محوری شخصیتی میلون 3، مقیاس نارسایی کنش‌های اجرایی بارکلی و پرسشنامه پرخاشگری بأس و پری بود. داده‌های پژوهش با استفاده از تحلیل کوواریانس تک متغیری مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. یافته‌های پژوهش نشان داد که توحید درمانی منجر به بهبود در کنش‌های اجرایی و کاهش پرخاشگری شد؛ بنابراین، با توجه به نتایج پژوهش می‌توان بیان کرد که توجه به مشکلات روان‌شناختی زندانیان امری ضروری است و توحید درمانی می‌تواند در بهبود مشکلات روان‌شناختی زندانیان نقش زیادی داشته باشند.

کلمات کلیدی